جدیدترین اثر همایون شجریان و علیرضا قربانی خوانندگان سنتی با نام «افسانه چشمهایت» و اثر محسن چاوشی «بی نام» به قیمت ۳۰ هزار تومان به فروش رسیده است. البته وقتی خرید انجام شود این قیمت با توجه به هزینه ارسال، به ۴۰ هزار تومان افزایش پیدا می‌کند.این قیمت برابر است با قیمت صندلی‌های انتهایی یک کنسرت پاپ یا صندلی‌های میانی یک کنسرت سنتی.
نسخه دیجیتالی آلبوم «بی نام» ۱۸ هزار تومان پیش فروش شده است. جالب است که پیش فروش و فروش دیجیتالی آلبوم، ۲ هزار تومان تفاوت قیمت دارد که در نهایت به ۲۰ هزار تومان می‌رسد. از طرفی بلیت کنسرت‌ها با قیمت‌های بین ۴۰ تا حدود ۲۰۰ هزار تومان خرید و فروش می‌شود؛ قیمت آلبوم فیزیکی هم به ۴۰ هزار تومان رسیده است؛ به این ترتیب آلبوم موسیقی و کنسرت به یک تفریح لاکچری تبدیل شده است که فقط قشری خاص می‌توانند از آن بهره‌مند شوند. با وجود اینکه امتیازات فراوانی برای هنرمندان از جمله معافیت از مالیات در نظر گرفته شده است، اما همچنان مشکل گرانی در بلیت کنسرت‌ها و آلبوم‌های موسیقی دیده می‌شود.
این گرانی‌ها و محروم کردن قشر فرودست از هنر، نشان می‌دهد، حمایت از هنرمندان به صورت کامل و همه جانبه صورت گرفته، اما حمایت از مصرف کنندگان فرهنگی در حد شعار است. کنسرت‌های رایگان که شعارش را بسیاری از خوانندگان و مسئولان فرهنگی می دادند، خیلی زود و با چند اجرا به پایان رسید و دیگر خبری از کنسرت‌های ارزان قیمت هم نیست.
در روز‌های سخت اقتصادی، مشکلات معیشتی باعث شده است که میان مردم و هنر فرسنگ‌ها فاصله بیفتد. آن‌هایی که عاشق هنر هستند به دلیل گرانی کنسرت و آلبوم موسیقی نمی‌توانند از هزینه معیشت خود کم کنند و سراغ خرید بسته فرهنگی بروند؛ اینجاست که موضوع کپی رایت و دانلود نسخه غیر قانونی پر رنگ می‌شود. حالا زمان آن رسیده است که هنرمندان و تهیه کنندگان موسیقی از خود بپرسند که برای نبود قواعد کپی رایت در کشور، آیا آن‌ها بیش از مسئولان مقصر هستند یا نه. وقت آن رسیده است که خوانندگان و موزیسین‌ها به جای انتقاد از شرایط جامعه در صفحه‌های مجازی، همایش‌های موسیقی و مراسم ترحیم هنرمندان به اشتباهات خود فکر کنند.
