سیدنصرت‌الله میر معینی ، بیان کرد: لکنت زبان یکی از مشکلات اصلی در حوزه سلامت عمومی بوده و لازم است نگاه های منفی به این اختلال اصلاح شود.
وی تصریح کرد: عوامل ژنتیکی، کمبود حسی کودک، ترس و وحشت در هنگام بروز حوادث طبیعی و در برخی موارد عارضه دارویی که گذرا هستند، در اختلالات لکنت زبان تأثیرگذار هستند.
میرمعینی اظهار کرد: اگر کودک در ابتدا به درستی صحبت کرده و بعداً دچار لکنت زبان شده است می توان از گفتاردرمانی، درمان دارویی و روانشناختی برای رفع لکنت زبان استفاده کرد.
وی ملاک تشخیص این اختلال را مکث بین واژه ها، درازگویی و تشدید هیجان دانست و خاطرنشان کرد: خانواده ها برای حل مشکل نباید علت صحبت نکردن کودک دچار اختلال لکنت زبان را بپرسند و او را سرزنش، انتقاد و تحقیر کرده و یا مجبور به صحبت کردن کنند بلکه باید صبر و حوصله داشته باشند.
این روانشناس در پایان یادآور شد: بیشترین اختلالات لکنت زبان در پسران ظاهر می شود به طوریکه این مشکل در پسران چهار برابر بیشتر از دختران وجود دارد.
پسران ۴ برابر دختران لکنت زبان می‌گیرند
یک روانشناس ژنتیک را مهمترین عامل اختلالات لکنت زبان دانست و گفت: اختلال لکنت زبان به طور معمول قبل از ۱۲ سالگی اتفاق می افتد و اوج آن در سن دو تا هفت سالگی است بنابراین رسیدگی زودهنگام می تواند بهترین روش درمان آن باشد.
بیشتر بخوانید
امتیاز: 0
(از 0 رأی )
مطالب مشابه
نظرهای دیگران
نظری وجود ندارد. شما اولین نفری باشید که نظر می دهد