مذاکره تنها راه برای پایان جنگ اوکراین

نویسنده Daniel Davis منبع1945
چگونه جنگ اوکراین به پایان خواهد رسید؟ در روزهای پرهیجان سپتامبر و اکتبر، نیروهای مسلح اوکراین پیروزی‌های نظامی قابل‌توجهی را به دست آوردند و هزاران مایل مربع از خاک این کشور را بازپس گرفتند. بسیاری در غرب این موفقیت‌ها را دلیل قانع‌کننده‌ای بر این دانستند که کی‌یف در راه پیروزی است و بنابراین نیازی به بررسی یک راه‌حل مبتنی بر مذاکره با مسکو نیست. بااین‌حال، واقعیت‌های تلخ و سرد جنگ مدرن نشان می‌دهد که برعکس، چشم‌اندازی برای پایان این جنگ وجود ندارد و تنها راه پایان این قائله مذاکره است.
تنها سؤالی که باقی می‌ماند این است: چند اوکراینی دیگر باید بمیرند تا این واقعیت تلخ توسط رهبران هر دو طرف مخاصمه درک شود؟
تعداد زیادی در ایالات‌متحده و جهان غرب هستند که واقعا معتقدند کی‌یف می‌تواند در جنگ خود با مسکو پیروز شود و درنهایت تمام نیروهای پوتین را به روسیه برگرداند. هفته گذشته ولودیمیر زلنسکی، رئیس‌جمهور اوکراین، تکرار کرد که نیروهایش قطعا‌ کریمه را آزاد خواهند کرد. ژنرال چهار ستاره سابق آمریکایی بن هاجس پیش‌بینی کرد که تا پایان سال جاری، نیروهای اوکراین، نیروهای روسیه را به مواضعی که قبل از شروع جنگ در اختیار داشتند برمی‌گردانند و تا اواسط سال آینده اوکراینی‌ها در کریمه خواهند بود. همچنین یک مقام ارشد اوکراینی در ماه ژوئیه به خود می‌بالید که منطقه خرسون قطعا تا سپتامبر آزاد خواهد شد و تمام نقشه‌های اشغالگران شکست خواهد خورد. اکثر جنگ‌ها در طول تاریخ به این‌سو و آن‌سو می‌چرخند و هر یک از طرفین در برخی جبهه‌ها پیروز می‌شوند و در برخی شکست می‌خورند. به این معنی که حتی یک پیروزی بزرگ در میدان نبرد ممکن است ازنظر نظامی و یا ازنظر سیاسی چیزی را تعیین نکند. این چیزی است که ما در جنگ روسیه و اوکراین دیده‌ایم، زیرا تاکنون شاهد سه نوسان بزرگ بوده‌ایم و هیچ‌کدام برای هیچ‌یک از طرفین تعیین‌کننده نبوده است. روسیه در چند هفته اول فورا به دستاوردهای ارضی دست‌یافت، اما سپس در شمال کی‌یف و خارکف دچار شکست بزرگی شد. پس‌ازآن، مسکو مجددا تجدیدقوا کرد و به دونباس حمله کرد. دو ماه پیش دوباره اوکراین ضربات سختی به نیروهای روسیه وارد و آن‌ها را وادار به عقب‌نشینی کرد. پوتین اما با بسیج صدها هزار نیرو به عقب‌نشینی‌ها پاسخ داد و حتی اکنون در حال آماده شدن برای آغاز یک حمله بزرگ دیگر است.
زلنسکی معتقد است که به دلیل حمایت نظامی غرب، درنهایت پیروز خواهد شد؛ بنابراین او قصد ندارد به‌هیچ‌عنوان به مذاکره فکر کند. به همین ترتیب، به نظر می‌رسد پوتین نیز کاملا متعهد به فتح بخش‌های وسیعی از خاک اوکراین است و یک نقشه بزرگ برای حمله در فصل زمستان دارد، به‌این‌ترتیب او نیز به مذاکره برای پایان این جنگ فکر نمی‌کند.
هر دو رهبر مملو از غرور، خشم و نفرت نسبت به دیگری هستند. به مردم هر دو کشور به‌طورمعمول در رسانه‌های تحت کنترل دولتشان گفته می‌شود که طرف آن‌ها پیروز خواهد شد؛ بنابراین، هیچ‌یک از طرفین مناقشه به دنبال راه‌حلی از طریق مذاکره نیستند. به‌احتمال‌زیاد، این بدان معناست که ما شاهد زمستانی وحشیانه و خونین خواهیم بود که در آن هزاران نفر از همه دو طرف خواهند مرد و احتمالا‌ صدها هزار نفر زخمی خواهند شد. میلیون‌ها نفر دیگر هم ممکن است مجبور به ترک خانه‌های خود شوند.
ممکن است در این مرحله دو رهبر متوجه شوند که پیروزی فیزیکی در میدان نبرد بعید است و کم‌کم به فکر مذاکره بیفتند. مذاکره‌ای که در آن هر دو طرف بتوانند ادعا کنند که پیروز شده‌اند. درک این موضوع که هیچ‌یک از طرفین تاکنون حاضر به تأمل جدی برای یک راه‌حل مبتنی بر مذاکره نشده است، ناراحت‌کننده است، دلیل اینکه هیچ‌یک از دو طرف حاضر به مذاکره نیست این است که هر دو تصور می‌کنند که باکمی تلاش بیشتر پیروز می‌شوند. زلنسکی و پوتین با ادامه این باور که می‌توانند پیروز شوند، هم‌وطنان و شهروندان خود را به رنج و مرگ بیشتر محکوم می‌کنند. بی‌رحمانه است که این جنگ به توافق از طریق مذاکره ختم شود، مذاکره‌ای که می‌توانست قبل از فوریه 2022 به دست بیاید. احتمال مذاکره در ماه مارس در جلسات استانبول امکان‌پذیر شد ولی طرفین زیر بار نرفتند. حل‌وفصل مشکل از طریق مذاکره در حال حاضر، قبل از زمستان هم امکان‌پذیر است. هر بار که فرصت برای پایان مسالمت‌آمیز این جنگ فراهم و از سوی دو طرف رد می‌شود. افراد بیشتری کشته می‌شوند و شهرهای بیشتری ویران می‌شوند. این چرخه معیوب ادامه خواهد داشت. عقل می‌گوید که طرفین باید اکنون جنگ را با بهترین شرایط ممکن برای هر طرف پایان دهند؛ اما خرد یک ویژگی است که به طرز وحشتناکی در میان رهبران ارشد امروزی کم است.