ملی‌پوشانی که دوست ندارند برانکو سرمربی تیم ملی شود

 انتخاب احتمالی برانکو ایوانکوویچ به عنوان سرمربی تیم ملی فوتبال ایران قطعا باب میل بسیاری نخواهد بود.
عرفان حاج‌بابایی
فوتبال ایران از روز گذشته تحت تاثیر یک شایعه بزرگ قرار گرفته است و آن هم خبر حضور برانکو ایوانکوویچ سرمربی سابق تیم پرسپولیس روی نیمکت تیم ملی به جای مارک ویلموتسی است که با دو باخت پیاپی مقابل بحرین و عراق، شرایط بدی را برای تیم ملی ایجاد کرده است.
از همان روز گذشته که خبر حضور برانکو در تیم ملی به گوش رسید و تکذیبیه خاصی هم از سوی فدراسیون فوتبال صادر نشد، بحث و گمانه زنی در خصوص بازگشت برانکو به فوتبال ایران بسیار داغ بوده و مهم‌ترین سوال اهالی فوتبال این بوده که در فرض فسخ احتمالی قرارداد ویلموتس، چه مبلغی به عنوان غرامت به این مربی بلژیکی پرداخت خواهد شد و برانکو که همواره با کارلوس کی روش در تضاد و تعارض بود و به عقیده خیلی‌ها نیمکت تیم ملی را از مدت‌ها پیش هدف گرفته بود، با توجه به مشکلات مالیاتی اش، چگونه و با چه هزینه‌ای دوباره به ایران خواهد آمد و این منابع مالی از کجا تامین خواهد شد؟
با این حال تعدادی از بازیکنان حال حاضر تیم ملی فوتبال ایران هم قطعا تمایل ندارند تا برانکو سرمربی شان در تیم ملی ایران باشد. بازیکنانی که در ادامه پرونده باز آن‌ها با برانکو را مرور خواهیم کرد:
سردار آزمون
سردار هیچوقت زیر نظر برانکو فوتبال بازی نکرده، اما چند ماه پیش از جام جهانی ۲۰۱۸ به صورتی غیر منتظره این دو نفر با هم وارد چالش شدند. ماجرا از این قرار بود که گفته می‌شد سردار آزمون قصد دارد تا زمینه حضور مهدی طارمی را در تیم روستوف روسیه فراهم کند. مسئله‌ای که به اعتقاد خلیل آزمون، پدر سردار، باعث شد تا برانکو هواداران پرسپولیس را علیه سردار تحریک کند و آن‌ها به طرق مختلف به تخریب و توهین علیه مهاجم جوان تیم ملی بپردازند.
پس از سه بازی تیم ملی در جام جهانی هم سردار آزمون در شبکه‌های اجتماعی آماج حملاتی شدید و انتقاداتی بی رحمانه قرار گرفت و خود در این خصوص گفت که این حملات و فحاشی‌ها از سوی هواداران یک تیم خاص به او انجام می‌شود.
این دست مسائل حاشیه‌ای باعث شده تا سردار آزمون رابطه خوبی با برانکو نداشته باشد و از حضور احتمالی این مربی کروات روی نیمکت تیم ملی خوشحال نباشد.
مهدی طارمی
مهاجم شماره ۹ سابق پرسپولیس که روزگاری ستاره بی، چون و چرای تیم برانکو بود و با گلزنی‌های خود زمینه اولین قهرمانی پروفسور را در لیگ برتر فراهم کرد، در ادامه به دلایلی گوناگون در فهرست سیاه مرد کروات قرار گرفت. ابتدا جدایی اش از پرسپولیس به مقصد ریزه اسپور ترکیه و بعد بازگشت پر سر و صدایش به جمع سرخپوشان و سپس محرومیتی ۴ ماهه که درست در شب بازی حساس و سرنوشت ساز پرسپولیس و الهلال در نیمه نهایی لیگ قهرمانان آسیا به او ابلاغ شد و شوکی بزرگ به اردوگاه سرخ بود که نتیجه اش باخت سنگین ۴-۰ برای تیم برانکو و به باد رفتن رویای فینال آسیا در آن فصل بود.
پس از آن بود که برانکو دیگر طارمی را نخواست و مهاجم بوشهری پرسپولیسی‌ها هم به الغرافه پیوست و دیگر پیراهن پرسپولیس را بر تن نکرد و بعید است که دیگر آب این دو نفر باهم در یک جوی برود و بتوانند در یک تیم کنار یکدیگر کار کنند.
رامین رضاییان
ماجرای رامین و طارمی تا حدودی شبیه به هم است. آن‌ها با هم به ترکیه رفتند و با هم به پرسپولیس برگشتند، اما رضاییان به هیچ وجه نتوانست در بازگشت دوباره اش به تیم برانکو خود را در ترکیب پرسپولیس جا بیندازد. برانکو زمانی که سرمربی پرسپولیس بود و رامین هم در تیم اوستنده بلژیک فعالیت می‌کرد در مورد او گفته بود: «زمانی که رامین به ترکیه رفت و برگشت من تیمم را بسته بودم. فلسفه کاری ام به این شکل است که اگر تیمم را ببندم دیگر سخت می‌شود بازیکنی به جمع مان اضافه شود یا اینکه بخواهم بازیکن فیکس تیمم را از ترکیب کنار بگذارم. رامین برگشت و در چند بازی به میدان رفت، اما من از عملکرد او در برخی از بازی‌ها رضایت نداشتم. او هم در حد و مرز در اختیار تیم بودن یا تکروی و خارج از خدمت تیمی قرار داشت. او بیشتر از اینکه خودش را با تیم تطبیق دهد انتظار داشت که دیگران خود را با او تطبیق دهند. رضاییان دیرتر از طارمی به تیم برگشت، ضمن اینکه من به رامین فرصت دادم تا خودش را تحمیل کند، اما او از این فرصت استفاده نکرد و صبور هم نبود.»