آنچه می‌بینم با آنچه می‌خواهم فاصله دارد. ما مردم را، مسئولان را، همه را همدل می‌پسندیم. پایه‌های نظام را با همراهی مردم به قوامی روز افزون می‌خواهیم.
ایام عزت انقلاب را جاودانه آرزو می‌کنیم. اما آنچه می‌بینیم و با حساب دو دوتا چهارتا به آن می‌رسیم، چیز دیگری است. قصه ایست پر غصه که خدا کند تمام شود این روزهای غمبار و آغاز شود فصل رویش‌های ناب و چشمه‌های زلال. دوباره همدلی‌ها اوج بگیرد و رابطه برادری و خواهری، به "صله رحم ملی" بیانجامد. در این میدان هم البته انقلابی‌ها باید بیش از همه بکوشند و حتی گاهی از حق خود چشم بپوشند از بابِ "مُؤَلَّفَةِ قُلُوبِهِمْ" که فرایندی شناخته شده در دین است.
چهره روشن کنند به لبخندهایی که زیباترین قاب‌ها را رقم می‌زند. زکات همیشه جنبه مالی ندارد در شرایطی چنین مهربانی و گذشت خود می‌تواند بزرگترین زکات با گسترده‌ترین اثر، باشد در راه توسعه مهربانی. انقلابی‌هایی هم که از آنان نام می‌بریم نه مدعیانِ پرهیاهو و "بلندگو دهنانی" که فریادشان آشوب زاست.
انقلابی، کسانی هستند که با رفتار سازنده، معاند را به مخالف، مخالف را به منتقد و منتقد را به همراه تبدیل می‌کنند نه کسانی که داعیه انقلابی گری دارند اما جوری عمل می‌کنند که نه مخالف که همراه را به یکباره به سمت معاند پرت می‌کنند. از همه هم طلبکارند. انقلابی، جذب حداکثری دارد و مدام برای انقلاب، نیرو جذب می‌کند. دفع حداقلی دارد آن هم از میان کسانی که عقد اخوتشان با دشمنان، مادرزادی است.
آنان که گفتار و نوشتار و رفتارشان، مردم را فراری می‌دهد، قطعا ضد انقلابند حتی اگر به هزار عنوان خود را انقلابی بخوانند. انقلابی، برای دشمن سرباز گیری نمی‌کند. برای کاهش لشکر خودی، عمل نمی‌کند. سنگرهای خودی را نمی‌کوبد. منتقد را مخالف نمی‌خواند. مخالف را دشمن نمی‌پندارد.
گوش شنوا دارد و زبان نرم و رسا. برای شنیدن، لااقل دوبرابر گفتن، زمان می‌گذارد. اهل تبیین است نه تحریف و تحقیر. حسن ظن دارد و از بدبینی به مردم فرسنگ‌ها فاصله دارد. تندگویی منتقدانه و حتی تلخ گویی مخالفان را با شرح صدر، تاب می‌آورد تا بی‌تابی - درست یا نادرست - شان به قرارو آرامش برسد. بد نمی‌بیند، بد نمی‌گوید. به سیره شهید آیت‌الله بهشتی رفتار می‌کند که در حق دشمنانش هم جوانمردی می‌کند.
امروز ما به انقلابی‌هایی در این تراز نیاز داریم و الا کسانی که آماده دعوایند که همیشه بوده‌اند و نتیجه‌اش را هم دیده‌ایم. اینان را باید با قلم و تریبونشان برای مدتی طولانی به مرخصی فرستاد. شاید باید برای همیشه ترخیصشان کرد که انقلاب بر پایه خردورزی و رواداری و تاب آوری و محبت، نه تنها می‌ماند که جهان گشایی هم می‌کند.
منبع: khabaronline-1694709
