حجت‌الاسلام احمد حیدری در یادداشتی که در اختیار انصاف نیوز قرار داده است، نوشت:
از روز مرگ مظلومانه «دختر کرد خانم مهسا امینی» تا امروز(7/8/1401) 44 روز است که کشور ناآرام است و متأسفانه علی‌رغم همه نصیحت‌ها، مسئولان در درجه اول و معترضان در رده دوم، خواه ناخواه به سوی «برادرکشی» متمایل شده و هر روز با خبر مرگ چند نیروی امنیتی، بسیجی و انتظامی یا چند جوان معترض که به خیابان آمده و فریاد اعتراض بلند کرده‌اند، مواجهیم و با همه فشارها و کتمان‌ها، همه مردم از این «مرگ‌های تلخ» باخبر می‌شوند و اندوه می‌خورند و برایشان هم فرقی نمی‌کند که چه کسی کشته شده؛ جوان انقلابی یا جوان اغتشاشگر زیرا هر دو فرزندان این مردم‌اند؛ و اسف‌انگیزتر این که مردم برای جلوگیری از این «برادر کشی» راهی ندارند و مسئولان هم که توان دارند، کار مفیدی نمی‌کنند.
در این مدت بارها و بارها مسئولان بخصوص سرداران و دیگر رجال امنیتی و شبه امنیتی با تحکّم مردم را به دست کشیدن از اعتراض و بازگشت به خانه فراخوانده‌اند ولی تا به امروز اجابت نشده‌اند! امروز هم فرمانده سپاه در مراسم بزرگداشت شهدای حرم شاهچراغ، برای چندمین بار خطاب به معترضان گفته است: «ما به جوانان‌مان، آن عده قلیل که گول خورده‌اند، باز هم می‌گوییم شرارت را کنار بگذارید، امروز روز پایان اغتشاشات است! دیگر به خیابان نیایید، از جان این ملت چه می‌خواهید؟»
اما چرا این دعوت‌ها به هدف اجابت نمی‌رسد:
تا زمانی که سرداران تریبون‌دار هستند، بعید است این اوضاع به سامان برسد زیرا سرداران به دلیل تربیت نظامی، زبان سخن گفتن با جوانان معترض را بلد نیستند و به جای آرام کردن، بر آتش می‌دمند و بنزین می‌ریزند! زبان سخن گفتن با معترضان، زبان تحکّمی نظامیان و امنیتی‌ها نیست که امروز تریبون‌دار شده‌اند، بلکه زبان نرم سیاستمداران است که امروز از صحنه غایب‌اند.طبیعی است که آنان که به میدان اعتراض آمده‌اند، حکم کوه یخی را دارند که از آب بیرون است و آنان که مدافع روحی و فکری و همراه و پشتیبان و ماده معترضان هستند، بقیه کوه یخ است که ده‌ها برابر مقداری است که از آب بیرون و در معرض رؤیت است. متأسفانه مسئولان به جای توجه به ماده پنهان و پشتیبان معترضان، فقط به جمعیت آشکار نگاه کرده و بعد با کم کردن عدد واقعی معترضان، در صدد القای معدود بودن عده آنان و بی‌اهمیت نشان دادنشان هستند! در حالی که هر عاقلی با کمی تأمل می‌یابد که اگر معترضان پشت‌گرم به ماده کثیر پنهان و پشتیبان نبودند، به هیچ وجه این مدت طولانی دوام نمی‌آوردند آن هم با توجه به شدت برخوردهای امنیتی و قضایی با آنان[که کلیپ‌ها و اخبار فراوان شاهد آن است].متأسفانه از روز اول، مسئولان «معترضان» را با چوب «اغتشاشگران» راندند. شک نیست که عده معدودی از معترضان دست به اغتشاش زده‌اند همچنان که برخورد تند بعضی وجه خشونت کمتری[اگر نگوییم به واقع و به حق بیشتر] از اغتشاشگران ندارد ولی هرگز تا به امروز به جدّ بدان اذعان نشده و در صدد برخورد محکم و کوبنده با آنان نبوده‌اند. در هر حال گر چه تعداد معدودی دست به اغتشاش و جنایت زده‌اند و باید با جانیان در هر لباس برخورد شود؛ ولی اکثر معترضان خیابان فقط اعتراض و فریاد دارند و تا صدا و اعتراضشان شنیده نشود، راضی نمی‌شوند که به خانه برگردند. راه برگرداندن آنان به خانه نه تحکم، بلکه اعتراف به خطاهایی است که آن را فریاد می‌زنند و اطمینان دادن از تکرار نشدن آن خطاها و اصلاح روش‌ها. تا زمانی که صدای معترضان شنیده نشود و آنان مطمئن از شنیده شدن صدایشان نشوند، انتظار بازگشت آنان به خانه، انتظاری دست نیافتنی است هر چند با تحکم فریاد زده شود.همان طور که هم حکومت و هم معترضان بارها گفته‌اند، مرگ خانم امنینی یا واقعه زاهدان یا … فقط و فقط بهانه است و اصل اعتراض به شیوه حکمرانی است که بر اصول «مردم سالاری» و مطابق وعده داده شده در دوران انقلاب 57 نیست و به مردم در زمینه‌های انتخاباتی، سیاسی، اقتصادی و فرهنگی بها داده نمی‌شود و تصمیم گیرنده در تمام زمینه‌ها نه مردم، نمایندگانشان و مجامع انتخابی؛ که مسئولان و مجامع انتصابی و شبه انتخاباتی است که از صندوق رأی غیر مردمی و انتخابات مهندسی شده سربرآورده‌اند. برای باز گرداندن مردم معترض[چه آنها که در خیابان‌اند و چه آنها که پشتیبان غیر محسوس و ماده معترضانند]، راهی جز اعتراف به خطا در حکمرانی و دادن اعتماد به اصلاح روش‌ها نیست. در این راه از معتمدان مردم که حکومت به خوبی آنان را می‌شناسد هر چند انکارشان می‌کند، می توان کمک گرفت و مردم و کشور را به ساحل آرامش رساند. امید که این نصیحت مثل نصیحت‌های سابق ناشنیده نماند.انتهای پیام
برچسب هااحمد حیدری اعتراضات ۱۴۰۱ حسین سلامی فرمانده سپاهمنبع: ensafnews-378569
