پیشتازی شبکه نمایش خانگی در رقابت با صداوسیما

بعضی روش‌ها در زمینه کارآمدی و رقابت در همه فعالیت‌های جامعه پاسخگو و قابل پیاده‌سازی هستند. از جمله این موارد رقابت بخش دولتی و خصوصی در تولید محتوای تصویری، فیلم و سریال است. با آغاز فعالیت شبکه نمایش خانگی در دهه 90 و پس از آن گسترش پهنای باند اینترنت خانگی و تلفن همراه، بخش خصوصی توان خود را در زمینه تولید سریال ویژه این بستر توزیع محتوا محک زد. پیش از آن تجربه خوبی در زمینه ارائه محتوا بر بستر دی‌وی‌دی وجود داشت و این موضوع شانس موفقیت را افزایش می‌داد. در نخستین تجربه فیلیمو و نماوا با ساخت نهنگ آبی به بازار روبه‌رشد تولید قدم گذاشتند و با گسترش تصاعدی مخاطبان این دو رقیب همراه فیلم‌نت رهبران این بازار شدند. اکنون و با جذب سرمایه‌های جدید، سودآوری پلتفرم‌ها و با همه مشکلات و سنگ‌اندازی‌هایی که از سوی رگولاتور (نهاد وابسته به صداوسیما) که خود یک طرف رقابت است و حتی به‌صورت عملی با تلوبیون به دنبال ورود مستقیم به این بازار است، بخش خصوصی توانست فعالیت خود را توسعه داده و تثبیت کند. اکنون طیف گسترده‌ای از مردم به پرداخت هزینه برای خرید اشتراک حداقل یکی از پلتفرم‌ها عادت کرده‌اند و مخاطب دائمی این محصولات هستند. این موضوع در کنار هزینه کلان صداوسیما از بودجه عمومی و همچنین کسر عوارض همگانی برای تامین هزینه‌های این رسانه نشانگر درستی فرمول همیشگی ناکارآمدی سیستم‌های دولتی و لزوم چاره‌اندیشی برای آینده این رسانه است. در اینجا تنها از منظر تولید فیلم و سریال به بازار رقابت پلتفرم‌های خصوصی و صداوسیما پرداختیم درصورتی‌که گسترش دامنه این مقایسه به مواردی مانند حوزه پراهمیت خبر نیز واگذاری زمین‌بازی به شبکه‌های اجتماعی، پایگاه‌های خبری و برخی رسانه‌های فارسی‌زبان خارجی را نشان می‌دهد. در چنین شرایطی بهترین شیوه، رسیدن به فرمول درستی برای ایجاد زمینه رشد بخش خصوصی و اصلاح ساختار اساسی صداوسیما به‌منظور پاسخگویی به خواست مردم به‌عنوان تامین کنندگان بودجه عظیم این رسانه است. بدون این تغییر، بعید نیست مردم به‌عنوان مصرف‌کنندگان بازار محتوا، در آینده سهمی ناچیزتر از شرایط کنونی را برای صداوسیما باقی گذاشته و این مسیر بدون بازگشت باشد.