رویای آموزش‌وپرورش

رویداد ایران-امیر اکبری: بزرگ‌ترین نفع جوامع با سرمایه‌گذاری بر نیروی انسانی به دست می‌آید. این روند مسیری بدون پایان و توقف است که از نوزادی تا پایان عمر امکان و الزام تداوم دارد. در این زمینه موضوع آموزش‌وپرورش اصلی‌ترین بخش این سرمایه‌گذاری است که به‌موازات بهداشت و سلامت آینده موفقیت‌های کمی و کیفی شخصی و اجتماعی را تضمین می‌کند. در قانون اساسی ایران به این موضوع مهم توجه شده؛ اما در عمل در چهار دهه اخیر افزون بر سیاست‌گذاری بنیاد نهاده بر سعی و خطا، شاهد هستیم روح بودجه و ساختار اجرایی کشور این بخش را مانند یک حوزه غیرمولد و بدون بازده نگاه می‌کند و در نتیجه در بیشتر موارد تنها به دنبال طی‌کردن امور جاری مرتبط با آن هستند. در چنین فضایی کودکان، نوجوانان و جوانان آینده‌ساز ایران با نخستین تجربه‌های واقعی از ضعف ساختار اجرایی کشور روبرو می‌شوند و خانواده‌ها برای جبران ناکارآمدی آموزش‌وپرورش و به‌منظور تضمین آینده فرزندان خود به‌عنوان ارزشمندترین دارایی زندگی دست به دامان روش‌ها و برنامه‌های گوناگون برای ارتقای سطح توانایی تحصیلی آنان می‌شوند. در چنین شرایطی توازن تحصیلی در طبقات گوناگون مردمی و پهنه‌های گوناگون جغرافیایی به‌هم‌خورده و جرقه شکاف‌های اجتماعی نیز زده می‌شود. در پایان تحصیل دبستان و دبیرستان و ورود به دانشگاه نیز سویه‌های دیگری از ضعف جبران‌ناپذیر آموزش‌وپرورش و اجحافی که در حق آینده‌سازان کشور شده، به چشم می‌آید. این موارد موضوعی است که همه مردم به شکلی با آن روبرو شده‌اند. اما نکته اصلی شیوه برخورد دولت و حاکمیت با این بحران بزرگ و فرصت‌سوز است که نسل‌های حال و آینده کشور را از جایگاه و حق واقعی خود محروم کرده و افق سرنوشت کشور را کدر می‌کند. اقدامات مقطعی و جزئی در این زمینه نمی‌تواند به جبران مشکلات انباشت شده کمک کند. به همین دلیل انقلاب ساختاری در زمینه مراحل و مدارج گوناگون آموزش باتوجه‌به شرایط جامعه و نیاز روز و آینده از فوری‌ترین موضوعات کشور است. 
در این زمینه نگاهی به تجربه کشورهای موفق و درنظرداشتن شرایط خاص فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و برنامه‌های ۵ساله و بلندمدت کشور برای رشد و توانمندسازی فرزندان برای بهبود شرایط نیروی انسانی و ساختن جامعه‌ای برخوردار لازم و ضروری است. 
همچنین جذب نخبگان و برترین‌ها برای سیاست‌گذاری و مدیریت کلان در آموزش‌وپرورش و ایجاد زمینه آرامش اقتصادی، فکری و روانی برای بدنه ارزشمند آموزش‌وپرورش جزو اولویت‌های کشور خواهد بود. توجه به این حوزه مهم نیاز ضروری ایران است که بی‌توجهی به آن راه جبران را در آینده مسدود خواهد کرد.