شور مهر،‌ شوق آینده

هرسال با فرارسیدن مهرماه، فصل پر تکاپوی تحصیل در مقاطع گوناگون تحصیلی از دبستان تا دانشگاه آغاز می‌شد و به شهر جنب‌وجوش و نشاط می‌بخشید. اما با آوار شدن سیل ویرانگر کرونا بر زندگی مردم در همه نقاط جهان، دانش‌آموزان و دانشجویان زیادی رنگ مدرسه و دانشگاه را ندیدند و از قاب کوچک مانیتور و موبایل با فضای آموزش آشنا شدند. تعداد زیادی از دانش‌آموزان در مناطق محروم هم به‌دلیل ناتوانی از تهیه امکانات موردنیاز از تحصیل دور ماندند. اما از امروز بار دیگر تحصیل حضوری به فضای آموزشی کشور باز می‌گردد و تجربه‌های ارزشمند حضور در این فضای تعاملی و اجتماعی به دانش‌پذیران هدیه خواهد شد. معلمان و اساتید نیز بار دیگر می‌توانند چشم در چشم به انتقال دانش و تجربه خود مشغول شده و شاهد اثر زحمات خود باشند. در این دو سال به‌ویژه در بین دانش‌آموزان، افت تحصیلی و کاهش آشنایی لازم با مفاهیم کلیدی درسی، همچنین دورماندن از فضای ارتباطات چهره‌به‌چهره سبب ضعف شدیدی در پایه آموزشی و پرورشی شده است. ضرر این ضعف به دانش‌آموزان و آینده آنان و مشکلات آن به خانواده‌ها و سیستم آموزشی فشار وارد خواهد کرد. به همین دلیل لازم است آموزش‌وپرورش در کنار برنامه‌های معمول آموزشی، به‌صورت ویژه برای پرکردن کمبود برخی آموزه‌ها و تجربه‌های لازم، متناسب با سن، جنس و مقطع تحصیلی برنامه‌ریزی کرده و برای همراه کردن آنان با فضای جدید صبر، تجربه و راهکارهای علمی را به کار ببند.
همچنین از تجربه به‌دست‌آمده در این دو سال و بهره‌برداری از امکانات و بستر آنلاین برای پربارتر و پیوسته کردن آموزش اقدام نماید.
 ارزشمندترین سرمایه هر کشور قشر جوان و نوجوان در حال تحصیل و آموزش است که می‌تواند توجه و سرمایه‌گذاری کشور را به‌درستی و کمال بازتاب دهد. به همین منظور این طیف باید متناسب با شرایط کشور و جهان در آینده آموزش داده شده و مشق و تمرین زندگی کند. هرگونه کوتاهی در این زمینه مسیر این سرمایه‌ها را کج و سرنوشت کشور را دچار خطر خواهد کرد.