مهاجرت آقازاده‌ها؛ بروند یا بمانند؟

جایگاهی که افراد جامعه کسب می‌کنند قویا تحت‌تأثیر نظام آموزشی است و آموزش‌وپرورش مهم‌ترین متولی رشد و ارتقا و برنامه‌ریزی درست و صحیح این نظام به‌حساب می‌آید و دراین‌بین کیفیت آموزش در مدارس یکی از موضوعات موردبحث و پیچیده آموزش‌وپرورش عنوان می‌شود.  درست یا غلط  بودن نظام آموزشی حاکم بر کشور که جای نقد و نظر زیادی دارد موضوع موردبحث فعلی نیست؛ بلکه سؤال این است که این نظام آموزشی به چه صورتی فعالیت می‌کند که بسیاری از افراد برای تحصیلات تکمیلی ترجیح می‌دهند در دانشگاه‌های آن‌سوی مرزها مشغول به تحصیل شوند و بعضا پس از تحصیل دیگر به کشور باز نخواهند گشت و مهاجرت نیروی کار دردی دیگر را برای کشور به همراه دارد. مهاجرت برای ادامه تحصیل یک‌سوی ماجرا است و مهاجرت آقازاده‌ها با وجود رانت‌های خانوادگی دیگر موضوعی است که این روزها در فضای مجازی سروصدا کرده است. سال گذشته در شبکه‌های اجتماعی پویشی تحت عنوان #فرزندت_کجاست؟ شکل گرفت. این پویش برخی از مسئولان را وادار به پاسخگویی کرد؛ اما سیر صعودی مهاجرت ژن‌های خوب به بهانه‌های مختلف با درآمدهای کشور همچنان ادامه داشت. موضوع مهاجرت و یا به ادعای دیگر، تحصیل فرزندان مسئولان در خارج از کشور موضوع جدیدی نیست؛ اما اظهارنظر رئیس‌جمهور به‌تازگی زوایای دیگری را به این بحث اضافه کرده است. واکنش رئیسی به مهاجرت فرزند معاون وزیر برای ادامه تحصیل در کشور خارجی با همین دو جمله داستان ساز شد: اگر فرزند رفت، پدر هم برود! برخی از مردم و رسانه‌ها نسبت به این اظهارنظر رئیس‌جمهور واکنش مثبت نشان دادند و عنوان کردند گذشت آن دوران که افتخار مقامات عالی دولت، اقامت فرزندانشان در خارج از کشور باشد و به‌نوعی برای سایر مسئولان خط‌ونشان کشیدند؛ اما دراین‌بین برخی از رسانه‌ها نیز با کمی تأمل خواستار نگاه دقیق‌تر و کارشناسانه به این موضوع شدند. به ادعای این گروه از رسانه‌ها ضرورت دارد علت میل به مهاجرت را آسیب‌شناسی کرد و تاحدامکان از برخوردهای قهری ممانعت به عمل آید. به‌هرحال موضوع مهاجرت آقازاده‌ها آنچنان ساده و تک‌بعدی نیست که بتوان در کوتاه‌ترین کلام و زمان نسبت به آن تصمیم گرفت گاهی با اصلاح زیرساخت‌ها توسط خود مسئولان و فرهنگ‌سازی می‌توان از این موضوع پیشگیری کرد.