hamburger menu
search

redvid esle

redvid esle

رویداد ایران > استان ها > در توصیف یک عکس سی و یک ساله

در توصیف یک عکس سی و یک ساله

در ذهن دارم اواسط هفته دولت عکسی در فضای مجازی و رسانه ها منتشر شد و عنوان شد که بعد از ۳۱ سال اجازه انتشار یافته است. عکسی بسیار دلخراش اما پر از تفکر و ایثار و فداکاری. عکسی از شب عملیات رمضان و بازگشایی میدان مین توسط رزمندگان کشورمان برای انجام این عملیات.

بردسکن کاظم شیبانی پایگاه خبری رویداد ایران-در ذهن دارم اواسط هفته دولت عکسی در فضای مجازی و رسانه ها منتشر شد و عنوان شد که بعد از ۳۱ سال اجازه انتشار یافته است. عکسی بسیار دلخراش اما پر از تفکر و ایثار و فداکاری. عکسی از شب عملیات رمضان و بازگشایی میدان مین توسط رزمندگان کشورمان برای انجام این عملیات.
در جای زیر عکس اینگونه نوشته بود : «اینها که در این عکس اینگونه آرام خوابیده اند و معصومانه سر بر زمین گذاشته اند نه نان خواستند و نه نام. شرمشان باد کسانی که با اختلاس،دزدی و رانت خواری به خون شهیدان خیانت کردند و می کنند.»
فارغ از اینکه این عکس مربوط به کدام عملیات می باشد باید گفت گویی بعد از گذشت چندین سال هنوز ما نفهمیده ایم چرا پدران و برادران مان به جبهه ها شتافتند؟
آنان از جانشان گذشتند تا ما شاهد امتیازات و پشت میز نشینی کسانی باشیم که هر چه دارند... نه عذر می خواهم هر چه به دست آورده‌اند به واسطه همین عزیزان بوده است. آری آنان دلاورانه از جانشان گذشتند تا ما شاهد عجایبی باشیم که تنها و تنها در کشور اسلامی ما رخ می دهد و می توان شاهد بود.
آنان مردانه ندای حق را لبیک گفتند چند تا برای عده ای نان و نام به همراه آورند پس دیگر نگویید آنان در پی نان و نام نبوده‌اند. آنان عاشقانه چشم روی دنیا بستند تا عده ای بر صندلی های ریاست بچسبند و نه تنها شاهد،بلکه خود دست اندرکار اختلاس،حق خوری،واقعیت گریزی،دزدی،رانت خواری،تصمیم گیری های نه چندان درست واصولی،مصلحت اندیشی و مواردی از این قبیل باشند.
پس لطفاً دیگر با انتشار این گونه عکس ها و مایه گذاشتن از شهدا به این افراد خیانت نکنید و احساسات را برانگیخته نسازید و اگر من اشتباه می گویم روشنم سازید آن هم نه با حرف بلکه با عمل،با عملی انسانی که رسیدن به آن نه تنها هدف آنان بلکه ایده و هدف رهبر معظم مان حضرت آیت الله خامنه ای نیز می باشد و با نگاهی به این روزهای کشور عزیزمان بگویید اگر آنان برای مواردی که گفتم جان خویش را در راه میهن و ناموسشان نداده‌اند پس چرا فقر و بیکاری در جامعه اسلامی مان بیداد می کند؟ چرا هر روز باید خبر اختلاس های نجومی و کمرشکن را بشنویم؟ چرا باید شاهد تن فروشی عزیزان مان باشیم؟ چرا به جای شایسته سالاری هنوز باید شاهد سهمیه ها باشیم؟ چرا غصه فردایمان نان شب خوردن شده است؟ چرا در ادارات و سازمانهایمان راه اندازی و گره گشایی از مشکلات مردم کم است؟ چرا مدیرانمان تشریفاتی و صندلی باز هستند تا مردمی و کار راه انداز؟ چرا خبرنگاران مان خبرنویس هستند نه مطالبه گر؟ چرا نوابغمان به فکر فرار هستند نه سازندگی؟ چرا ورزشکاران و هنرمندانمان تافته جدا بافته شده اند تا متعهد و مردمی؟ و چرا مشکلاتمان هر روز دو چندان می شود و راهمان از آنان که راه و هدف شان یکی بود و مشخص دور و دورتر..

امتیاز: 0 (از 0 رأی )
برچسب ها
نظرشما
کد را وارد کنید: *
عکس خوانده نمی‌شود
نظرهای دیگران
نظری وجود ندارد. شما اولین نفری باشید که نظر می دهد