مخاطب «اِی» ها هم مشخص است: حسن روحانی رییس جمهوری ایران که مطابق اصل ۱۱۳ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، «عالی ترین مقام رسمی کشور پس از مقام رهبری» است.
توصیف رییس جمهوری کشور با صفاتی چون «ناپاک» و «دروغ گو» و تهدید او به سرانجامی که خود حاوی ادعایی دیگر است مهم‌ترین مضمون این شعارهاست. از این رو می‌توان چند نکته را طرح کرد:
۱. آیا «برجام» تنها متعلق به حسن روحانی و دولت اوست و جای دیگر مانند مجلس شورای اسلامی و شورای عالی امنیت ملی تصویب و تأیید نشده که می گویند: برجامَت؟
اگر، برجام، ازآنِ روحانی است چرا نمی تواند ضمایم آن را به تصویب برساند و «اف ای تی اف» به رغم تصویب نمایندگان مردم در مجلس شورای اسلامی و به خاطر ایرادات شورای نگهبان، در مجمع تشخیص گیر افتاده و نه تأیید می کنند و نه رد؟
۲. اگر دیگرانی چنین اتهاماتی را متوجه مقامات مسؤول دیگر کنند آیا پذیرفتنی است یا اهانت ممنوع است منتها توهین به رییس جمهوری آزاد است؟ آن هم آزادِ آزادِ آزاد؟
۳. یکی به اینها بگوید راه پیمایی ۱۳ آبان برای محکوم کردن آمریکا و خروج دونالد ترامپ از برجام است یا امضا کنندگان توافق هسته ای؟ آیا ترامپ و روحانی را با هم اشتباه نگرفته اند؟
۴. یکی از شعارها این است: دولتِ پیر پُر هزینه، دل ها همه گشته پُر ز کینه.
اگر مشکل شان با وزرای پا به سن گذاشته است چرا وزیر جوان ارتباطات را برنمی تابند؟ آیا نمی دانند امکان سپردن امور به جوانان علاقه مند به خاطر فقدان ساز و کار حزبی و مراجع متعدد امنیتی و کنترلی بسیار دشوار شده یا منظورشان از جوانان، تنها خودشان اند؟
۵. اگر وعدۀ رفراندوم، دروغ روحانی است خوب بگذارید برگزار کند تا سیه روی شود هر که در او غش باشد. با رفراندوم برجام اگر رد شد دیگر لازم نیست به برجام لعنت بفرستند. با خود رفراندوم مشکل دارند یا با نتیجه احتمالی یا در عزم روحانی تردید دارند؟
۶. اگر همفکران اینان در غیاب اکثریت مردم و با حضور اقلیت مجلس بعد را در دست بگیرند و دولت را موظف به خروج از برجام کنند و آبان سال بعد، ترامپ از رقیب خود شکست بخورد و سندرز یا دیگری قصد بازگشت به برجام را داشته باشند، آیا در این صورت منافع ما تأمین شده است؟
۷. با خروج ترامپ از برجام و تشدید تحریم ها درآمد ایران از صادرات نفت به شدت کم شده و اتفاقا بیشترین آسیب متوجه نهادهایی است که از بودجه های قابل توجه برخوردار بوده اند. با این حساب برجام برای برخی از منتقدین خود نان و آب بیشتری داشته تا حامیان و مشخص نیست چرا به آن لعنت می فرستند.
۸. اگر محبوبیت دولت روحانی کم شده و به تعبیر وزیر سابق او در مصاحبه با همین سایت، بخشی از پایگاه اجتماعی خود را از دست داده اتفاقا به خاطر مماشات با هم فکران همین توهین کنندگان است و از این نظر هشداری است به او تا بداند در غیاب حامیان دو سال دشوار را در پی دارد و مردم را با شرح وقایع می تواند پای صندوق بیاورد.
۹. برجام اگر هم در گورو گیر افتاده باشد اصل ضرورت تعامل با دنیا را مردم ایران کنار نمی گذارند. دولت کنونی آمریکا نقض عهد کرده اما اتفاقا هدف آنها انزوای ایران بوده و خودزنی بر سر برجام تأیید سیاست منزوی کردن ایران است.
توصیف رییس جمهوری کشور با صفاتی چون «ناپاک» و «دروغ گو» و تهدید او به سرانجامی که خود حاوی ادعایی دیگر است مهم‌ترین مضمون این شعارهاست. از این رو می‌توان چند نکته را طرح کرد:
۱. آیا «برجام» تنها متعلق به حسن روحانی و دولت اوست و جای دیگر مانند مجلس شورای اسلامی و شورای عالی امنیت ملی تصویب و تأیید نشده که می گویند: برجامَت؟
اگر، برجام، ازآنِ روحانی است چرا نمی تواند ضمایم آن را به تصویب برساند و «اف ای تی اف» به رغم تصویب نمایندگان مردم در مجلس شورای اسلامی و به خاطر ایرادات شورای نگهبان، در مجمع تشخیص گیر افتاده و نه تأیید می کنند و نه رد؟
۲. اگر دیگرانی چنین اتهاماتی را متوجه مقامات مسؤول دیگر کنند آیا پذیرفتنی است یا اهانت ممنوع است منتها توهین به رییس جمهوری آزاد است؟ آن هم آزادِ آزادِ آزاد؟
۳. یکی به اینها بگوید راه پیمایی ۱۳ آبان برای محکوم کردن آمریکا و خروج دونالد ترامپ از برجام است یا امضا کنندگان توافق هسته ای؟ آیا ترامپ و روحانی را با هم اشتباه نگرفته اند؟
۴. یکی از شعارها این است: دولتِ پیر پُر هزینه، دل ها همه گشته پُر ز کینه.
اگر مشکل شان با وزرای پا به سن گذاشته است چرا وزیر جوان ارتباطات را برنمی تابند؟ آیا نمی دانند امکان سپردن امور به جوانان علاقه مند به خاطر فقدان ساز و کار حزبی و مراجع متعدد امنیتی و کنترلی بسیار دشوار شده یا منظورشان از جوانان، تنها خودشان اند؟
۵. اگر وعدۀ رفراندوم، دروغ روحانی است خوب بگذارید برگزار کند تا سیه روی شود هر که در او غش باشد. با رفراندوم برجام اگر رد شد دیگر لازم نیست به برجام لعنت بفرستند. با خود رفراندوم مشکل دارند یا با نتیجه احتمالی یا در عزم روحانی تردید دارند؟
۶. اگر همفکران اینان در غیاب اکثریت مردم و با حضور اقلیت مجلس بعد را در دست بگیرند و دولت را موظف به خروج از برجام کنند و آبان سال بعد، ترامپ از رقیب خود شکست بخورد و سندرز یا دیگری قصد بازگشت به برجام را داشته باشند، آیا در این صورت منافع ما تأمین شده است؟
۷. با خروج ترامپ از برجام و تشدید تحریم ها درآمد ایران از صادرات نفت به شدت کم شده و اتفاقا بیشترین آسیب متوجه نهادهایی است که از بودجه های قابل توجه برخوردار بوده اند. با این حساب برجام برای برخی از منتقدین خود نان و آب بیشتری داشته تا حامیان و مشخص نیست چرا به آن لعنت می فرستند.
۸. اگر محبوبیت دولت روحانی کم شده و به تعبیر وزیر سابق او در مصاحبه با همین سایت، بخشی از پایگاه اجتماعی خود را از دست داده اتفاقا به خاطر مماشات با هم فکران همین توهین کنندگان است و از این نظر هشداری است به او تا بداند در غیاب حامیان دو سال دشوار را در پی دارد و مردم را با شرح وقایع می تواند پای صندوق بیاورد.
۹. برجام اگر هم در گورو گیر افتاده باشد اصل ضرورت تعامل با دنیا را مردم ایران کنار نمی گذارند. دولت کنونی آمریکا نقض عهد کرده اما اتفاقا هدف آنها انزوای ایران بوده و خودزنی بر سر برجام تأیید سیاست منزوی کردن ایران است.
