قمی ها تلویزیون هایتان را خاموش کنید

مطلب اینقدر خوب هست که خودش حواستون رو جمع می کنه دلیل حرفم این بود که تماشای تلویزیون باعث کدورت خاطر یکی از مدیران عزیز شده و اعلام کردند "بخش زیادی از اوقات فراغت قمی ها در تماشای تلویزیون خلاصه می شود".

طبق نظر ایشون و پژوهش‌های انجام‌شده پیرامون گذران اوقات فراغت در این استان، همشهریان عزیز به جای استفاده بهینه از اوقات فراغتشان لم داده و به تماشای تلویزیون (مختارنامه و یوزارسیف) می پردازند که باید این موضوع آسیب‌شناسی شود. 

باید خدمت گرامتان عرض کنیم با اینکه شهر قم برای پر کردن اوقات فراغت همشهریان مخصوصا جوانان هیچ قابلیت خاصی ندارد تلویزیون ملی حتی از کویر قم هم خشک تر و بی برنامه تر هست.

جناب آقای معاون فرهنگی و امور جوانان اداره کل ورزش و جوانان قم، باید به عرض برسونم اگر به تعداد کلمات و حروف ربط سمت مبارکتون که یازده می باشد هم امکان برای پر کردن اوقات فراغت معرفی کنید به قول دوست عزیزمون "خداوکیلی صد تومن میدم".

برای پیدا کردن آسیب های احتمالی نیاز به برگزاری جلسات خیلی زیاد و تحلیل عمده ای نیست در اصل ما قمی ها امکان دیگری برای پر کردن اوقات فراغت نداریم. البته از حق نگذریم بوستان علوی جزو اماکن اصلی شهر قم می باشد که تقریبا تمام ایران با آن آشنا هستند، که اگر از جولان ذغال و قلیان بگذریم بلاشک در تاریکی فضا راه رفت و برگشت را گم می کنید.

در ادامه مدیر محترم اشاره کردند که ما فقط تلویزیون نگاه میکنیم و با موبایل کار می کنیم و به این دلیل فعالیت ورزشی نمی کنیم، در زمینه کار با موبایل خدا این موبایل رو از ما بگیره که توی خونه باعث ناراحتی مادرا هست و توی جامعه باعث ناراحتی مدیرا تا ماهم یک فکر دیگه برای اوقات فراغتمون بکنیم.

در زمینه ورزش نکردن طبق اطلاعاتی که جنابتان عرض کرده قم دارای 300 مکان ورزشی هست یعنی برای جمعیت یک میلیون و سیصدهزار نفری قم می شود هر مکان برای بیش از 4000 نفر که وقتی این رقم را در کنار بیش از 1500 قهوه خانه قم بگذاریم می بینیم قمی ها بسیار درست و دقیق به ورزش های هوازی و استعمال قلیان سوق داده می شوند.

در ادامه خبر به 44 هیئت ورزشی فعال در قم اشاره شده که گل سرسبد این هیئت ها هیئت قایقرانی است که پس از اطلاع از ورود این رشته به قم تمام رودخانه ها و سواحل قم لحظاتی سکوت کردند و با لبخندی برلب (لب ساحلااا) برای موفقیت این هیئت دعا کردند.

البته در کنار 44 هیئت ورزشی قم که از استقبال آنچنانی برخوردار نیستند چند هزار هیئت مذهبی قم، هم به لحاظ جذب افراد هم به لحاظ کاربردی بودن بسیار بهتر عمل کرده اند. دو تفاوت در این دو نوع هیئت باعث شده تا این اختلاف در استقبال را داشته باشند.

تفاوت اول در نوع دریافت و پرداخت ها است که در هیئت های ورزشی عمدتا بصورت طلب های طولانی مدت و در بعضی موارد غیرقابل وصول بوده ولی در هیئت های مذهبی نقدی هست که اگر هم وصول نشود جای دوری نرفته است به عنوان نذری محسوب می شود.

تفاوت دوم در بحث تغذیه است به صورتی که در هیئت های ورزشی عمدتا هیچ چیزی با عنوان تغذیه وجود ندارد و هر زمان حرفی از تغذیه شود به گونه ای به قول عامیانه "سوخته می کنند" که ضعف تمام وجود آدم را می گیرد، ولی در هیئت های مذهبی همیشه غذا هست.

در زمینه برگزاری دوره های آموزشی مدیر محترم گفته است اگر کسی در قم علاقه به شرکت در دوره خاصی دارد که شرایط برای او در استان نیست به اداره کل ورزش و جوانان اعلام کنند تا با یارانه آن دوره را برگزار کنیم.

با شناختی که از بروکراسی اداری و پروسه های مالی ارگان ها داریم به راحتی می شود حدس زد که از زمان اعلام تا حصول نتیجه چه زمان طولانی ای باید سپری شود ولی مشکل آنجاست که "من امشب دوسش داشتم" و این زمان می تواند انگیزه ها را تغییر دهد.

در نهایت با توجه به توضیحاتی که داده شد و بررسی های انجام شده خواهشمندیم کمی نگاه وسیع تری داشته باشید تا ببینید در معامله انجام شده چه امکاناتی داده اید و چه دستاوردی بدست آورده اید، اگر بازهم به این نتیجه رسیدید که مشکل از مردم و خانواده ها و جوانان و ... هست اعلام کنید تا خود بنده هم تلویزیون ها را هم گوشی های موبایل را خاموش کنم تا خیالتان راحت شود.