گوشت ویل!
نامش گوشت ویل است، می‌گویند گوساله‌ای که فقط و فقط شیر خورده باشد، گوشتش می‌شود ویل. البته حرف‌هایی هم مبنی بر ماساژ عضله‌های برخی دام‌ها وجود دارد که باعث می‌شود گوشت بافتی لطیف پیدا کند که هم آن را در پخت تردتر و هم در طعم لذیذتر می‌کند.
سر و کله این گوشت‌ها سال گذشته و در یکی از سایت‌های عرضه گوشت پیدا شد. همان زمان هم خبرش دست به دست شد و مسئولان هم برخورد کردند و امسال هم رئیس اتحادیه گوشت گوسفندی تاکید کرده که توزیع دام و گوشت لاکچری نوعی عوام فریبی است و ما در کشور دامداری مکانیزه نداریم، پس هریک از فروشندگانی که ادعا می‌کنند گوشت توزیعی آن‌ها لاکچری است، با ادله و مستندات باید لازم ثابت کنند که از کدام اتحادیه پروانه تولیدی اخذ کردند یا این دام در کدام دامداری پرورش و کدام کشتارگاه ذبح شده است!
گوشت توزیعی در مناطق مختلف کشور با یکدیگر فرقی ندارد و غذای اصلی تمام دام‌هاش کشور هم علوفه است و تقریبا بیشتر آن‌ها هم در شرایط یکسانی پرورش پیدا می‌کنند، از این رو پرورش در شرایط خاص و با غذای ویژه در ایران تنها عباراتی‌ست که از سوی فروشندگان استفاده می‌شود تا روی محصولات‌شان قیمت‌های گزاف بگذارند، محصولی که در عمل تفاوتی با بسته‌بندی کناری خودش ندارد.
بستنی
نام بستنی با روکش طلا در حدود ۸ سال قبل برای اولین بار به گوشمان خورد، زمانی که قرار بود در رستوارن برج میلاد این خوراکی متفاوت را سرو کنند. قرار بود روکش‌های طلا را از آلمان وارد کنند و البته یک ظرف بستنی حدود ۴۵۰ هزار تومان قیمت‌گذاری شده بود! انتشار این خبر سر و صدای زیادی داشت و حتی صحبت‌هایی مبنی بر حرام بودن خوردن طلا عنوان شد، اما وجود روکش طلا در غذا کار خودش را کرد و طی سال‌های بعد در گوشه و کنار شهرها رستوران‌ها برای سرو غذای لاکچری از آن استفاده می‌کردند.
سیگار طلایی
همین روکش طلا روی سیگار هم رفت! نخی ۶۰ هزار تومان بود و یک پاکت آن بین ۸۰۰ تا یک میلیون تومان به فروش می‌رفت!
استیک و پیتزا
بدون شک یکی از پر سر و صداترین غذاهای لاکچری تکه استیکی بود که با روکشی از طلا پر شده بود و آشپز در حال برش زدن آن بود! ویدئوی این استیک در فضای مجازی بارها و بارها دست به دست شد و انتقادهای زیادی هم پیرامون آن شکل گرفت. این روکش طلا در برخی روستوران‌ها هم روی پیتزا جا خوش کرد! به شکل ورقه‌ورقه شده و نه‌چندان زیبا، با این‌حال این امکان را به مشتری می‌داد که بگوید «من پیتزای طلا خوردم!»
همبرگر
۱۲ گرم خاویار، تخم بلدرچین، پنیر بولچز، پنیر پرولون، جوانه شبدر و سس مخصوص محتویات یک ساندویچ همبرگز لاکچری هستند که سال ۹۶ و در رستورانی در لواسان سر و صدا کرد. ساندویچی که برای خوردن آن باید از روز قبل سفارش می‌دادید و قیمتش هم ۲۵۰ هزار تومان بود. البته این قیمت‌ها امروز کمی عجیب هستند، اما سال ۹۶، ۲۵۰ هزار تومان برای یک همبرگر رقم بالایی بود.
آب‌معدنی
آب معدنی است دیگر! آب معدنی‌ها به جز تفاوت ظاهری که در رنگ و اندازه ظرف است، باهم تفاوتی ندارند. اما در دوره‌ای اب‌معدنی‌هایی در رستوران‌های مجلل سرو می‌شد که تا ۶۰ هزار تومان قیمت داشتند.
