انتقاد از بازی کنترل‌نشده داریوش ارجمند در «ستایش»

بابک کایدان، نویسنده سینما و تلویزیون، درمورد تاثیر ادبیات و نحوه نگارش فیلمنامه بر بازی بازیگر گفت: نویسنده معمولا کاراکتری را براساس دایره ای از لغات پیش می برد و در ذهنش شخصیتی را می پروراند اما پیش می آید در اجرا، بازیگر و کارگردان به کاراکتر اضافه می کنند و براساس سلیقه شخصی خود ترجیح می دهند بازی اضافه تری انجام گیرد. تجربه شخصی من می گوید شخصیت اگر در اجرا، دچار تغییر و تحول شود ریشه آن در فیلمنامه است.
وی ادامه داد: بارها ما نویسندگان تجربه کردیم، شخصیت با کاراکتری که ما خلق کردیم فاصله دارد. این فاصله داشتن به این معنی نیست که هیچ نشانه ای از کاراکتر در شخصیت وجود ندارد بلکه به این شکل است که بازیگر یا فراتر می رود یا به سلیقه خود تغییراتی اعمال می کند.
نویسنده سریال «دلدادگان» با اشاره به بازی داریوش ارجمند در سریال ستایش گفت: حتما استاد ارجمند نقش «حشمت فردوس» را آنطور که در فیلمنامه نوشته شده بازی کرده است اما به نظر می رسد بازی درشت و به اصطلاح غلو شده استاد به سلیقه خودشان برمی گردد. البته این نوع ادبیات، لحن و شیوه بیان در شخصیت خودشان هم وجود دارد اما میزان بازی  باید توسط کارگردان و نویسنده کنترل می شد.
کایدان تصریح کرد: خداروشکر من در تمام سال هایی که کار کردم خوش شانس بودم و بازیگرانی که قصه هایم را بازی کردند با درک درستشان از  کاراکتر، به شخصیت اضافه هم کردند، مثل مریلا زارعی، آرش مجیدی، پانته آ بهرام و... البته بازیگرانی هم بودند که خوانش صحیح از فیلمنامه نداشتند و فقط با تکیه بر استعدادشان جلوی دوربین آمدند، طبیعی است در چنین حالتی بازیگران به دلیل عدم درک درست، نمی تواند کاراکتر را پَر و بال دهد.
نویسنده سریال «مانکن» اظهار داشت: اصل بر این است که نویسنده یک کاراکتری را به وجود می آورد، دامنه های رفتاری، گفتاری، اندیشه ای آن را لحاظ می کند و بازیگر هم با درک درست باید کاراکتر را پیدا کند و به آن بپردازد. در این میان کارگردان باید با توجه به قصه و توانمندی بازیگر، جلوی دوربین را هدایت کند  و به نظم برساند.
وی افزود: در صورتی که این مثلث سه گانه به درستی عمل کنند خروجی حرفه ای به دست می آید. تمام تلاش عوامل پشت صحنه در بازیگر تجلی می شود. متاسفانه به دلایل مختلف اعم از کمبود بودجه، کمبود زمان و... بین نویسنده، کارگردان و بازیگر تعامل درست ایجاد نمی شود و در نتیجه ما کارهایی را در تلویزیون و سینما می بینیم که دچار ضعف هستند.