---
امروز نهم مهرماه سالگرد اسیدپاشی به سهیلا جورکش یکی از قربانیان این فاجعه هولناک است. سهیلا 26 ساله بود که در خیابان بزرگمهر اصفهان و در حالی که پشت فرمان خودرو نشسته بود ناگهان ظرفی از اسید روی صورتش پاشیده شد و او را سوزاند. اسید علاوه بر تخریب بافت‌های صورتش، یکی از چشم‌های او را به‌طور کامل نابینا کرد.
حالا این دختر جوان بعد از 5 سال تحمل سختی و مرارت‌های بسیار کماکان به‌دنبال مداوای سوختگی‌هایش و خواهان دستگیری متهم پرونده و قصاص اوست.
زندگی در تاریکی وحشتناک است
سهیلا جورکش در گفت‌و‌گو با گروه حوادث «ایران» درباره سختی‌هایی که در این 5 سال محکوم به تحملش شده گفت: هنوزعامل اسیدپاشی شناسایی نشده و من کماکان به‌دنبال یافتن فردی هستم که زندگی‌ام را تباه کرد. من به 3 قربانی دیگر این حادثه و خواسته‌هایشان کاری ندارم اما برای من تا زمانی که عامل جنایت دستگیر نشده پرونده مفتوح است.من چشم راستم را از دست دادم اما با سختی و رنج فراوان و انجام عمل‌های متعدد در ایران، امریکا و اسپانیا 30 درصد از بینایی چشم چپم را حفظ کردم و هر روز که چشم باز می‌کنم از خدا می‌خواهم که همین مقدار نور چشم هایم را از من نگیرد. حفظ بینایی آنقدر مهم است که در این سال‌ها هیچگاه به‌دنبال جراحی پلاستیک و زیبایی برای صورتم نبودم. نمی‌توانم بدون چشم و دیدن نور زندگی کنم. هزینه‌های درمان چشمم هم آنقدر زیاد است که در تأمین آن ناتوان شده‌ام. البته هنوز هم بخشی از دیه‌ای که دادگاه برایم تعیین کرده را دریافت نکرده‌ام.
من سختی‌های زیادی به‌خاطر آسیب به صورتم تحمل کردم اما دو موضوع مرا رنج می‌دهد اول نگرانی‌ای که بابت هزینه درمانم دارم و دوم شناسایی عامل اسیدپاشی است. دلم می‌خواهد او را ببینم و بپرسم به کدامین گناه باید اینگونه مجازات می‌شدم؟!
