راضیه چنگیز نائین- اصفهان امروز| برنامه عصر جدید که این روزها پربیننده ترین برنامه صدا و سیما است شنبه شب گذشته مهمانان متفاوتی از اصفهان را روی صحنه معرفی کرد. احسان علیخانی، فردین سلطانی را برای خواندن قطعه «دلداده توام» به روی صحنه دعوت می‌کند. جوان 19 ساله‌ای که با اختلال اتیسم به عنوان یک محدودیت روبرو نشده و با صبر و آموزش مربی خود، امیر سالار شریفی و حمایت و از خود گذشتگی خانواده فردین خوانندگی را انتخاب کرد و در این مسیر موفق شد.
فردین در حضور مادرش، ناهید ادیب در عصر جدید با تحسین‌ها و بازخوردهای مثبت زیادی روبه‌رو شد، اجرایی که ثمره تلاش‌های شبانه‌روزی بود.امیرسالار شریفی آهنگساز، نوازنده بن فلوت و خواننده‌ای است که چندین سال است کاری درخشان‌تر از موسیقی و اجرای آن در پیش گرفته و موسیقی‌درمانگر کودکان دارای اختلال اوتیسم است.
ثمره تلاش‌هایش کشف استعدادهایی همچون فردین بوده است که با اجرای بی‌نظیر در عصر جدید درخشید.
امیرسالار شریفی متولد سوم دی‌ماه 1375 در اصفهان، فارغ‌التحصیل کارشناسی روانشناسی و کارشناسی ارشد مشاوره خانواده است، او سال گذشته نفر دوم و سوم مسابقه آهنگسازی دکتر افشین یداللهی شده و سال 99 نفر اول مسابقه هزار صدای فرهنگسرای ارسباران شده است. شریفی شش سال است که در اصفهان در حیطه موسیقی‌درمانی طیف اوتیسم فعالیت می‌کند. با امیرسالار شریفی درباره اوتیسم، موسیقی و حضور در عصر جدید به گفت‌وگو پرداخته‌ایم:
چه شد که کار با بچه‌های اتیسم را انتخاب کردید؟
اساس این موضوع به‌جایی برمی‌گردد که من همیشه علاقه داشتم کارهایی را انجام دهم که برای اولین بار و متفاوت باشد موضوعی که به منشأ شخصیتی من بازمی‌گردد؛ اما سوای این موضوع، من رشته تحصیلی‌ام در مقطع کارشناسی روانشناسی و در مقطع کارشناسی ارشد مشاوره خانواده بود و حیطه کاریم غیر از تحصیلاتم موسیقی بود، خیلی دوست داشتم این دو را به هم ربط دهم و وقتی وارد کار با بچه‌های اوتیسم شدم فقط و فقط هرروز انرژی مثبت و نگاه خداوند را در مسیرم حس می‌کردم. همین موضوع من را مصمم کرد که در این مسیر بمانم و می‌توانم بگویم حضور در این عرصه ترکیبی از شخصیت خودم، شرایط و احوالاتی که داشتم و انرژی مثبتی بود که با کار با بچه‌های اتیسم دریافت می‌کردم.
کار با بچه‌های اتیستیک چه سختی‌ها و شیرینی‌هایی همراه دارد؟
ازآنجایی‌که هیچ بچه اتیسم شبیه هیچ بچه اتیسمی دیگری نیست هرلحظه خلاقیت مربی را می‌طلبد که تحت شرایطی که در لحظه به وجود می‌آید بتواند کار را پیش ببرد. شما نمی‌توانید یک موضوع خاص را به تمام بچه‌های اتیسم تعمیم دهید همین سختی کار است و خلاقیت و تلاش بیشتری می‌طلبد. شیرینی این عرصه نگاه مستقیم خداوند است. شاید این صحبت به کلیشه نزدیک باشد اما من واقعا این موضوع را حس کرده‌ام و در تمام مدتی که با بچه‌های اتیسم کار می‌کنم شاید بیشتر از صدها بار دیدم که سنگ‌ها و موانعی در مسیر ایجاد شد و خیلی سریع این سنگ‌ها و موانع به‌طور ناگهانی حذف شدند و فقط نگاه خداوند می‌تواند آن را حل‌وفصل کرده باشد و این کار خیلی انرژی مثبت زیادی دارد.
موسیقی‌درمانی چه تأثیراتی در زندگی افراد مبتلا به اوتیسم دارد؟
موسیقی‌درمانی یک مداخله درمانی به‌وسیله موسیقی است. درصد زیادی از افراد مبتلا به اتیسم دارای اختلال odd (اصطلاح علمی حالتی در اتیسم است برای حالت لجبازی سرکشانه یا اختلال نافرمانی مقابله‌جویانه) هم هستند که موسیقی آن را تسهیل می‌کند. درواقع آن چیزی که بچه‌های اتیسمی در جلسات گفتاردرمانی، کاردرمانی ذهنی و بدنی و... از پسش شاید برنیایند یا از آن فرار کنند یا امتناع کنند موسیقی‌درمانی با ترکیب موسیقی و ترکیب آلات موسیقی یک راه مداخله‌ای را باز می‌کند که زودتر به اعماق بچه نفوذ کند و بچه با گاردگیری کمتری به این مداخله پاسخ دهد. موسیقی‌درمانی کاملا با متدهای علمی است و شاید برخی تصور کنند که موسیقی‌درمانی آموزش موسیقی است ولی این‌طور نیست و مداخله ذهنی به‌وسیله موسیقی را موسیقی‌درمانی می‌گویند که خدارا شکر در این چند سال من نتایج مثبت زیادی از این روش در بچه‌ها دیده‌ام.
موسیقی‌درمانی برای بچه‌های اتیسم بازه سنی خاصی دارد؟
سن خاصی ندارد فقط یک بازه زمانی طلایی در بچه‌های اتیسم وجود دارد که هرچه قدر در این بازه بیشتر با بچه‌ها کار شود در بزرگسالی اثربخشی‌اش بیشتر خواهد بود. بازه طلایی از سن تشخیص 5/2 - 3 سال تا حدود 9 تا 12 سال است. هر آموزشی برای بچه‌های اتیسم باید در این بازه انجام شود و خانواده‌ها در این سن شاید اتیسم را انکار کنند و بگویند که بچه ما مشکلی ندارد و بچه ما خوب می‌شود و هر ثانیه آن زمان طلایی را با انکار از دست می‌دهند. در برنامه عصر جدید گفتم که کلید موفقیت در بهبود اختلال اتیسم، پذیرش است. هرچه قدر این پذیرش زودتر اتفاق بیافتد کم‌تر زمان طلایی از دست می‌رود و بیشتر اثربخش خواهد بود.
از هنرجویتان فردین بگویید چند سال است با او کار می‌کنید و چه شد که به این فکر افتادید که در عصر جدید شرکت کنید؟
سه – چهار سال است با فردین کار می‌کنم و باهم همکاری داریم. آن‌طور که مادر فردین تعریف می‌کند او از بچگی نشان می‌داده که استعداد موسیقی دارد و این موضوع به هر دلیلی به آن اهمیت داده نمی‌شده یا جدی گرفته نمی‌شده یا کسی این اتفاقات را نمی‌توانسته پیش‌بینی کند. روز اولی که من فردین را دیدم با یک حالت بی‌نظمی بود و می‌خواستم که به او یاد دهم که نباید بدون اجازه به سازها دست بزنی او آن موقع داشت تنبک می‌زد و نت‌هایی که رعایت می‌کرد و مهارتی که داشت باعث شد که وقتی بالای سر او رفتم نتوانم چیزی بگویم و در عرض در ثانیه تمام اتفاقات امروز از جلوی چشمم رد شد چراکه با یک نابغه روبه‌رو شدم. از همان روز با مادرش صحبت کردم و ایشان حمایت کرد و پیج اینستاگرام تأسیس کردیم و تولید محتوا کردیم و با آموزش و تلاش به امروز و حضور در عصر جدید رسیدیم.حضور در عصر جدید لحظه شیرین و رؤیایی بود همه دوستان و نزدیکان من می‌دانند که من پنج – شش سالی بود که به این موضوع فکر می‌کردم و به همه می‌گفتم که این کار را انجام می‌دهم. آن لحظه‌ای که با فردین درصحنه عصر جدید ایستادیم در دلم گفتم آخیش بالاخره شد.مجموعه عصر جدید بسیار خوش‌برخورد بودند و استقبال خوبی از فردین داشتند جا دارد اینجا از دو نفر اسم ببرم امیرحسین عسگری و ایمان قیاسی عزیز که واقعا به ما کمک کردند و هوای ما را داشتند و امیدوارم خداوند به‌اندازه قلب بزرگشان به آنها پاداش دهد.
تاکنون سابقه داشته که یک فرد دارای اختلال اتیسم در یک برنامه تلویزیونی در ایران و جهان اجرا داشته باشد؟
ما قبلا در برنامه‌ای در شبکه دو بانام ماه در می‌زند اولین بار در تلویزیون حضور داشتیم که آنجا اجرا نداشتیم و فقط به‌عنوان مهمان حضور پیدا کردیم و عصر جدید اولین اجرای ما در تلویزیون بود اما قبل از آن اجراهای زنده زیادی رفتیم و سعی کردم که فردین خیلی صحنه ببیند. من خیلی سعی می‌کنم که فردین کاری انجام دهد که دوست دارد و احوالاتش با آن خوب است.درباره کشورهای دیگر آن‌طور که اطلاع دارم نفر اول برنامه استعدادیابی آمریکن گات تلنت در سال 2019 یک خواننده نابینای مبتلا به اتیسم بود که بسیار خواننده عالی و خوش‌صدایی بود و اجرا و حضورش واکنش‌های مثبت زیادی را در جهان برانگیخت.
پس از حضور در عصر جدید با چه بازخورد و واکنش‌هایی روبه‌رو شدید؟
بازخوردها فوق‌العاده بود و بیش از هزاران پیام از مردم داشتیم البته پاسخ دادن به تک‌تک پیام‌ها الان مقدور نیست اما سعی می‌کنم بخوانم تا قلبم پر از انرژی مثبت شود. خیلی پیام‌های زیادی از طرف خانواده‌های اوتیسم داشتیم که گفته بودند ما بعدازاینکه برنامه شمارا دیدیم خون تازه‌ای در رگ‌های ما دمیده شد و به ما انگیزه دادید. یکی از اهداف ما این بود که توانمندی افراد اتیسم را نشان دهیم تا بقیه خانواده‌ها بلند شوند، کار کنند و تلاش کنند، پس از پخش این برنامه خیلی‌ها گفته بودند ما دیگر خجالت نمی‌کشیم که بچه‌مان را بقیه ببینند و به جامعه نشان دهیم این‌ها خیلی خوب هست. افراد دیگر نیز خیلی به پاک بودن و انرژی مثبت این قضیه لطف داشتند و امیدواریم ما با کاری که انجام می‌دهیم قادر به پاسخ به این‌همه لطف باشیم.
آیا فضای موسیقی ایران آمادگی و پذیرش افراد دارای اتیسم را دارد؟
حضور بچه‌های اتیسم و اجرای یکی از آنها در یک برنامه تلویزیونی برای اولین بار است که در ایران اتفاق می‌افتد. شاید در وهله اول عجیب بوده و پذیرشش سخت باشد اما هیچ موردی ندارد ما دقیقا می‌خواهیم کاری را انجام دهیم که اولین بار است و هر چیزی برای اولین بار سخت است. قطعا فضای موسیقی می‌تواند پذیرای این اتفاق باشد چراکه فردین به‌دوراز ترحم یک موسیقی‌دان باکیفیت است. ما پیش‌تر به این موضوع فکر کرده‌ایم و اتفاقا به نظرم فردین می‌تواند یک خواننده فوق‌العاده باشد. اتفاقا پس از پخش برنامه عصر جدید و خواندن آهنگ رضا بهرام توسط فردین، این خواننده به من دایرکت دادند و ایشان اجرای فردین را تحسین کردند و نوشتند که ماشاالله به این صدای قدرتمندت فردین جان. فردین به‌دوراز ترحم می‌تواند یک موزیسین خیلی خوب باشد و قطعا می‌تواند با شرایط و احوالاتی که دارد در مارکت موسیقی بدرخشد و موسیقی باکیفیتی ارائه کند.
برنامه شما برای آینده چیست؟
من و فردین آهنگ‌های دوصدایی خوانده‌ایم و چندین و چند آهنگ جدید در دست‌ساخت و انتشار داریم و امیدواریم به‌زودی بتوانیم مجوزهای لازم برای انتشار آهنگ‌هایمان را کسب کنیم. امیدواریم که این ایده بیش‌ازپیش دیده شود و حس خوبی همراه خودش داشته باشد. قصد داریم و در حال برنامه‌ریزی هستیم که اگر دوستان در برنامه عصر جدید افتخار دهند انشالله سال آینده فردین به‌عنوان شرکت‌کننده در این برنامه شرکت کند.هم‌چنین طی چند وقت اخیر بیش از پنج شش هزار درخواست از طرف خانواده‌های اتیسم داشته‌ام که با بچه‌های ما هم این تمرین‌ها را انجام دهید و مربی موسیقی‌درمانی آنها باشم ولی متأسفانه به دلیل وقت محدود و مشغله‌های کاری نتوانسته‌ام هیچ هنرجوی جدید دیگری را قبول کنم به همین دلیل به این موضوع فکر می‌کنم که بتوانم در آینده نزدیک یک تیم بزرگ از درمانگران را تربیت کنم و خودم به آنها بگویم که چه کنند و بتوانم مدیریت این تیم را برعهده بگیرم. البته این اتفاق شروع‌شده و شش ماهی هست که در حال آموزش عزیزان علاقه‌مند هستم ولی تا الان به لحظه‌ای نرسیدیم که بتوانم هدف مدنظرم را انجام دهم. خیلی دنبال این اتفاق هستم چراکه افراد خدمت‌کننده به بچه‌های اتیسم باید زیاد شود چون تقاضای این عرصه زیاد است.
شما سفیر خانواده‌هایی هستید که بچه‌های مبتلا به اتیسم دارند. این خانواده‌ها چه چالش‌ها، مشکلات و خواسته‌هایی دارند؟
دو تا از نمایان‌ترین نیازهایی که این افراد دارند اول هزینه‌های بسیار بالاست؛ هزینه‌های خدمات درمانی بچه‌های اتیسم واقعا بالاست و حمایت مالی متأسفانه کم و ناچیز است و مربیان کار درمانگر و گفتار درمانگر هم کار دشواری دارند و به‌اندازه زحمتی که می‌کشند مبلغی دریافت می‌کنند. نمی‌شود به کسی گلایه‌ای داشت. پیام‌هایی دریافت می‌کنم که خانواده‌هایی هستند که به خاطر وضعیت مالی نامنلبی که دارند فرایند درمان و بهبود را متوقف می‌کنند و این شروع تمام اتفاقات بد است هنوز که هنوز است ما با فردین اگر هفته‌ای یکی دو جلسه تمرین نکنیم من هفته بعد پسرفت را در فردین می‌بینم، تمرین و درمان و کار کردن باید به‌صورت مداوم به این بچه‌ها ارائه شود تا اثربخش باشد حال اگر خانواده‌ای ازنظر مالی نتواند این موضوع را داشته باشد شروع اتفاقات بدی است که اصلا قابل‌شمارش نیست و زندگی را برای خود فرد و خانواده‌اش سخت می‌کند. مورد دومی که به نظرم خیلی احساس نیاز می‌شود جامعه آگاه است ما باید به‌جایی برسیم که تا گفتیم که این بچه اتیسمی است دیگر نیاز نباشد برایشان توضیح دهیم که اتیسم چیست و باید چه‌کارهایی انجام دهند و کاملا از طرف جامعه درک و آگاهی باشد. الان متأسفانه به دلیل اینکه درک کمی در جامعه وجود دارد بسیاری از خانواده‌هایی که فرد اتیسم دارند کنج خانه نشسته‌اند و در جامعه حضور پیدا نمی‌کنند.
و سخن پایانی؟
از همه عزیزانی که در این مدت کنار ما بودند تشکر می‌کنم. جامعه اتیسم نیاز به دیده شدن دارد و هرکسی که فکر می‌کند می‌تواند کمکی کند با آغوش باز استقبال می‌کنیم و در آخر دست پدر و مادرم را می‌بوسم که من را حمایت کردند.
