با گذشت نزدیک به هشت ماه از فعالیت دولت سید ابراهیم رئیسی و استقرار مدیران و آغاز اجرای سیاست‌های پیش‌بینی شده، آرام‌آرام دوره حسابرسی آغاز می‌شود. بالاگرفتن تذکرات مجلس و زمزمه‌های استیضاح برخی از وزرا و روبرو شدن دولت و وزارتخانه‌ها با بحران‌های روز کشور سبب شده که دولت با واقعیت‌های اجرایی بیش از دوره رقابت‌های انتخاباتی مواجه شود.
بی‌شک نمی‌توان انتظار داشت در دوره‌ای کوتاه همه مشکلات و مسائل کشور حل شده و سیاست‌های اشتباه در مسیر اصلاح قرار گیرد. اما غلبه شعار و ادعاهای برخی وزرا سبب می‌شود طیف گسترده‌ای از مردم در انتظار اجرای این وعده‌ها باشند.
به نظر می‌رسد همه دولت‌ها به‌منظور حفظ اعتبار خود در افکار عمومی، در بیان واقعیت‌های کشور و امکانات اجرایی دولت کوتاهی می‌کنند و با اعلام برنامه‌های غیراجرایی و شعارهای بی‌اساس به‌جای تقویت نگاه واقع‌بینانه، توقع عمومی را به‌شدت بالا می‌برند.
همین موضوع سبب می‌شود نگرانی از اقدامات شتاب‌زده و نمایشی، پول‌پاشی‌های بی‌عمق و غیر موثر و مدیریت به شیوه سعی و خطا در کشور رشد کرده و آینده برنامه‌ریزی و اصلاح ساختارها را با مخاطره جدی روبرو کند.
حرکت در جهت حل مسائل بین‌المللی و مذاکرات برجام و تسهیل صادرات نفت و نقل و انتقالات مالی کشور، احتمال سرازیر شدن ارز به خزانه را افزایش داده است. این شرایط هم‌زمان با افزایش مطالبات عموم مردم و در کنار اقداماتی مانند افزایش چشمگیر دستمزد کارگران، تعمیم و تعمیق شیوه‌ها و عناوین مالیات ستانی و تورم بی‌پایان، نگرانی‌ها را برای هزینه‌کردن درآمدهای ارزی دولت در فعالیت‌های روبنایی به‌شدت افزایش داده است.
کاهش وابستگی جهان به انرژی فسیلی در چشم‌انداز ۱۰ سال آینده سبب شده که دوره اخیر افزایش قیمت نفت و درآمدهای نفتی ایران جزو واپسین فرصت‌های ما برای توسعه زیرساخت‌ها و کاهش فاصله با اقتصادهای بزرگ دنیا باشد؛ لذا اگر به‌درستی و سخت‌گیرانه و با بیان صادقانه واقعیت‌ها از سوی دولت و دعوت از عموم مردم برای همراهی و صبر برای حل مشکلات، از این فرصت و درآمد برای رشد اصولی اقتصاد کشور بهره نبریم، شاید به‌سختی بتوانیم خود را به مسیر رقابت با همسایگان و کشورهای جهان نزدیک کنیم.
در این زمینه فرصت بسیار کوتاه است و گزارش‌دهی به موقع و شفافیت در برنامه‌ها و اقدامات اجرایی در کنار دعوت به مشارکت نخبگان و مردم در ارائه راهکارها سبب می‌شود دوره همراهی و صبر مردم افزایش یافته و چشم‌انداز امید به اصلاح روشن‌تر شود.
