مطمئن بودم که می‌توانم کار بزرگی انجام دهم

حافظ قشقایی تنها نماینده ایران در دسته ۵۵ کیلوگرم، بعد از ۴۲ سال وزنه‌برداری کشورمان را صاحب مدال جهانی در سبک وزن کرد. او در یکضرب  وزنه ۱۱۱ کیلوگرمی را بالای سر برد و در رده هفتم قرار گرفت اما در دوضرب  وزنه 149 کیلوگرمی را مهار کرد و مدال نقره دوضرب را از آن خود کرد. گرچه حافظ قشقایی در مجموع (260 کیلوگرم) هم دستش به مدال نرسید اما همان تک مدال نقره دوضرب، اتفاقی مهم در وزنه‌برداری‌مان محسوب می‌شود. آخرین مدال‌آور ایران در دسته سبک وزن، محمد نصیری بود که در مسابقات جهانی ۱۹۷۷ اشتوتگارت آلمان در دوضرب مدال نقره گرفت و پس از آن دیگر ایران موفق نشده بود به مدال جهانی در سبک وزن برسد.
این وزنه‌بردار 24 ساله که متولد کرمانشاه است، درخصوص شرایط تیم ملی در مسابقات جهانی به خبرنگار «ایران» گفت: «وضعیت تیم خوب بود. در اردوهایی که در تهران و در شهرستان نور داشتیم، بچه‌ها به وضعیت خوبی رسیده بودند ولی شرایط بخصوص در روز آخر به گونه‌ای پیش رفت که بچه‌ها نتوانستند امتیازات لازم را کسب کنند و از کسب سکوی تیمی بازماندیم ولی واقعاً شایستگی کسب عنوان دومی را هم داشتیم.» قشقایی ادامه داد: «خودم که بعد از 42 سال، اولین مدال سبک وزن را برای ایران کسب کردم. کمتر کسی انتظار داشت رضا دهدار مدال طلای جهان را کسب کند اما او موفق به کسب این افتخار شد. علی میری و ایوب موسوی هم عملکرد خوبی داشتند. بقیه بچه‌ها هم شایسته بودند مثل رضا بیرالوند و علی‌ هاشمی که سال گذشته برای ما مدال آورده بودند ولی آنها آسیب دیده بودند. با این حال رکوردهای بهتری را برای خود ثبت کردند ولی به هر حال، مسابقات جهانی سخت است و خدا را شکر می‌کنم که دست خالی برنگشتیم.»
این وزنه‌بردار که نخستین حضور خود در مسابقات جهانی را تجربه کرد، درباره طلسم‌شکنی و کسب مدال ارزشمند نقره پس از چهار دهه گفت: «من در این 12 سالی که وزنه می‌زدم، در خودم می‌دیدم و مطمئن بودم که می‌توانم چنین کار بزرگی انجام دهم. حتی کسانی که من را می‌شناختند، می‌گفتند که سعی کن وزن خودت را افزایش دهی و به دسته‌های بالاتر بروی. چون هیچ وقت ایرانی‌ها نمی‌توانند در سبک وزن مدال بگیرند ولی من به خودم ایمان داشتم و در این چند وقت هم با کمک فدراسیون و کادر فنی به وضعیت ایده‌‌آلی رسیدم. خوشبختانه آقای برخواه سرمربی تیم ملی هم راضی بود و می‌گفت برای اولین تجربه نتیجه خوبی بود.»
او درباره اینکه چطور در یکضرب هفتم شد و در دو ضرب به مقام دوم رسید، چنین توضیح داد: «متأسفانه شرایط به گونه‌ای پیش رفت که من باید چند کیلو از وزنم را کاهش می‌دادم و نتوانستم در روز مسابقه رکوردهای قبلی‌ام را تکرار کنم، برای همین تعادل و ثبات لازم را نداشتم. اگر شرایط به این شکل نبود، حداقل می‌توانستم مقام دوم مجموع را هم به خودم اختصاص دهم. من قدرت زدن وزنه‌های بیشتر از 120 کیلوگرم را هم داشتم ولی همین وزن کم کردن باعث شد دچار ضعف شوم. در دوضرب وضعیت بدنی‌ام بهتر شد و توانستم وزنه 149 کیلوگرم را بزنم. قرار است تغییر وزن بدهم و به دسته 61 کیلوگرم بروم، امیدوارم افتخارآفرینی را ادامه دهم.»
قشقایی می‌گوید که با محمد نصیری درباره وزنه زدن در مسابقات جهانی مشورت کرده بود: «زمانی که آقای نصیری به همراه وزیر ورزش و رئیس کمیته ملی المپیک به اردوی تیم ملی وزنه‌برداری آمد، با او صحبت کردم. اتفاقاً نظرخیلی مثبتی روی من داشت. آقای نصیری معتقد بود حتی می‌توانم وزنه‌های بالاتر از این را هم مهار کنم. بعد از مسابقه هم به من تبریک گفت و خوشحال بود که مدال‌آوری در سبک وزن برای ایران بعد از 42 سال تکرار شده است.»