همه چیزم را حراج کردم

هادی که برای اولین بار حضور در معتبرترین رویداد بدنسازی حرفه‌ای جهان را تجربه می‌کرد، در بخش پرورش اندام و در رقابت با بهترین بدنسازان حال حاضر جهان روی سکوی سومی قرار گرفت و تبدیل به اولین بدنساز ایرانی شد که در این مسابقات به چنین افتخاری دست پیدا می‌کند. این مسابقات در لاس‌وگاس امریکا برگزار شد و چوپان برای رسیدن به امریکا و شرکت در مسابقات، فراز و نشیب زیادی را پشت سر گذاشت.
هادی چوپان درخصوص کسب این عنوان تاریخی به خبرنگار «ایران» گفت: «خدا را شکر می‌کنم که بعد از ۱۵ سال سختی که پشت سر گذاشتم، توانستم به این عنوان دست یابم. البته سال گذشته هم جواز حضور در این مسابقات را به دست آورده بودم اما به دلیل تحریم‌ها و محدودیت‌های دریافت ویزا، نتوانستم به امریکا سفر کنم. در مرحله فینال مسابقات که بامداد یکشنبه به وقت ایران برگزار شد، رقابت نزدیکی با «براندون کوری» و «ویلیام بوناک»، 2 بدنساز خوب جهان داشتم اما در نهایت سوم شدم و از کسب این عنوان بسیار راضی هستم.»
چوپان در سال ۱۳۶۶ در سپیدان استان فارس به دنیا آمد و از ۱۳ سالگی بدنسازی را آغاز کرد و پس از گذشتِ سه سال به مقام سومی کشور و همچنین قهرمانی استان دست یافت. این بدنساز کشورمان در سال ۱۳۸۴ نخستین مدال ملی خود را به دست آورد و پس از آن بارها عناوین ارزشمندی در رویدادهای مختلف را از آن خود کرد. کسب ۱۵ طلای استانی، ۶ مدال کشوری، 6 طلا و 4 نقره جهان از جمله افتخارات این بدنساز ایرانی است. او با اشاره به این موضوع که تاکنون هرکاری انجام دادم برای خاکم کشورم بود، بیان داشت: «من برای رسیدن به بالاترین سطح مسابقات (مسترالمپیا) و افتخارآفرینی برای کشورم همه چیزم را حراج کردم؛ عمرم، جوانی‌ام، زندگی‌ام و حتی خوشی‌های خانواده‌ام را. هرچند که در این سال‌ها هیچ کسی از من تقدیر نکرد و مسئولان ورزش من را نادیده گرفتند. من ۶ سال بهترین مدال‌آور تیم ملی بودم اما ظاهراً این موضوع اهمیتی برای مسئولان ندارد.»
چوپان تا دو هفته پیش مشخص نبود که آیا می‌تواند ویزای امریکا را دریافت کند یا نه. ولی این اتفاق افتاد و بدنساز ایرانی با نمایشی کم نقص، تبدیل به مهم‌ترین اتفاق این دوره مسترالمپیا شد. او افزود: «مسابقات مسترالمپیا قدمت بیش از ۱۳۰ساله دارد و بالاترین سطح ورزش در دنیاست که ستارگان زیبایی اندام جهان با گرفتن جواز حضور، در این مسابقات شرکت می‌کنند. امریکایی‌های زیادی این مسابقات را از نزدیک تماشا کردند و این مسابقات برای آنها اهمیت زیادی دارد.»
چوپان با اشاره به اینکه برای صدور ویزای امریکا 4 سال انتظار کشیدم و ۱۵۰ هزار دلار هزینه کردم، تصریح کرد: «بدون کمک هیچ کدام از مسئولان، ویزای امریکا را گرفتم. ۴ سال از عمرم هدر رفت و هیچ کس در این راه به من کمک نکرد. معتقدم می‌توان با تکرار به هدفی که در پیش داریم، دست یابیم. برای صدور ویزای امریکا اینقدر تلاش کردم تا بالاخره توانستم ویزا بگیرم و در مسابقات حاضر شوم. از نظر من سیاست هیچ ربطی به ورزش ندارد. ایرانی‌های زیادی در امریکا زندگی می‌کنند و هیچ ورزشکار ایرانی در آنجا احساس تنهایی نمی‌کند. سیاست امریکایی‌ها در قبال ایران برای خودشان است و فرهنگ، سنت و ورزش ما ایرانی‌ها هیچ ربطی به سیاست ندارد. من با رأی امریکایی‌ها به عنوان «قهرمان مردمی» مسترالمپیا انتخاب و موفق به دریافت کمربند قهرمانی شدم. این عنوان به هر کدام از شرکت کنندگان که محبوبیت بیشتری در بین تماشاچیان داشته باشد، اختصاص می‌یابد و این مردم هستند که با رأی خودشان «قهرمان مردمی» را انتخاب می‌کنند که جایزه نقدی ندارد.»
عنوان سومی چوپان در مسترالمپیا وقتی ارزشمندتر می‌شود که بدانیم بسیاری از بزرگان بدنسازی جهان در اولین تجربه المپیایی خود مقام‌های ناامیدکننده‌ای کسب کرده‌اند و طبق یک سنت قدیمی، مسترالمپیا به تازه واردها روی خوش نشان نمی‌دهد. اما این بدنساز آنقدر خوب و بی نقص بود که داوران چاره‌ای جز قرار دادنش در جمع نفرات برتر نداشتند: «رسیدن به این جایگاه کار ساده‌ای نیست و این موضوع را کسانی می‌دانند که در این رشته فعالیت می‌کنند. تا زنده‌ام، پرچم ایرانم را بالا می‌برم و تکه‌ای از خاک ایران را به دشت الماس نمی‌فروشم و برای سربلندی نام ایران در زیر سنگ هم می‌جنگم.»
چوپان که با کسب عنوان سومی جایزه 100 هزار دلاری را دریافت کرد، بیان داشت: «برای رسیدن به اینجا حدود 800 میلیون تومان بدهکار شدم و باید بدهی‌هایم را پرداخت کنم، من برای رسیدن به چنین جایگاهی، ماشین و خانه‌ام را فروختم. در کجای دنیا حتی کوچک‌ترین قهرمانش وسیله نقلیه ندارد؟ یک سال است که با تاکسی رفت ‌و آمد می‌کنم. متأسفانه در ایران به قهرمانان بها نمی‌دهند به همین دلیل از جوان‌ها می‌خواهم که در صورت داشتن استعداد قهرمانی، با مربی دانا و با علم کار کنند، در غیر این صورت خوشی‌ها و آینده خود را صرف ورزش نکنند.»
این بدنساز پرافتخار کشورمان در پایان درخصوص لقب «گرگ ایرانی» و شرایط بدنسازی در کشورمان افزود: «این لقب را خودم انتخاب کردم چرا که نمی‌خواهم رامِ هیچ تله‌ای بشوم. ما بهترین باشگاه‌ها را در کشور داریم اما کمبود ما، علم و نیازهای ورزشکاران است. یکی از مشکلات اصلی ما عدم سلامت مکمل‌ها است و بدنسازی ایران از این موضوع رنج می‌برد.»