به گزارش رویداد ایران به نقل از ایسنا، این کهکشان با نام "ان‌جی‌سی ۱۰۹۷" (NGC ۱۰۹۷) در فاصله ۴۸ میلیون سال نوری از زمین قرار دارد و تصویر تلسکوپ فضایی هابل از آن نه تنها قلب این کهکشان مارپیچی میله‌ای را نشان می‌دهد بلکه شبکه‌ی ستاره‌ها و غباری که در مرکز آن قرار دارد را به همراه رشته‌های غبار که به رنگ قرمز تیره دیده می‌شوند به نمایش می‌گذارد.
ساختار دقیق این کهکشان به لطف دو ابزار دقیق هابل یعنی دوربین میدان باز ۳ (WFC۳) و دوربین پیشرفته نقشه‌برداری(ACS) ثبت شده است.
با استفاده از این دو دوربین می‌توان تصویری واحد ثبت کرد. چشم ما با استفاده از سه نوع گیرنده خود قادر به دیدن امواج نور در طول موج‌های بین ۳۸۰ تا ۷۵۰ نانومتر است. دوربین‌های تلسکوپ هابل به طیف وسیعی از طول موج‌های نور حساس هستند تا حداکثر نور ممکن را جمع‌آوری کنند.
تلسکوپ فضایی هابل که این تصویر را ثبت کرده است، در سال ۱۹۹۰ به فضا رفت و بیش از ۳۰ سال است که تصاویری از فضا به زمین می‌فرستد. این تلسکوپ تاکنون چندین بار مورد تعمیر قرار گرفته که آخرین آن در ماه ژوئیه سال جاری انجام شد. برنامه زمانی مشاهدات هابل توسط الگوریتم‌های رایانه‌ای تعیین می‌شود و تصاویر ثبت شده آن علاوه بر زیبایی به درک کیهان و یافتن اهداف رصدی مناسب برای تلسکوپ فضایی جیمزوب که همتای بسیار پیشرفته هابل است، کمک زیادی خواهد کرد.
تصاویر خام تلسکوپ‌ها همیشه خاکستری رنگ هستند و تنها میزان نور ثبت شده در طول موج‌های مختلف در آن‌ها قابل مشاهده است.
با این حال تلسکوپ‌ها با کمک فیلترها می‌توانند تصاویر رنگی تولید کنند. با قرار دادن فیلتر بر روی دیافگرام ابزاری مثل دورین میدان باز ۳، تنها محدوده‌ای از طول موج‌های خاص می‌توانند از آن عبور کنند.
در این تصویر به خصوص، یکی از فیلترها برای نور سبز با طول موج ۵۵۵ نانومتر است. اخترشناسان می‌توانند هنگام پردازش تصاویر به آن‌ها رنگ اضافه کنند. از رنگ‌های برای مشخص کردن ویژگی‌های به خصوص کهکشان استفاده می‌شود. در این تصویر از کهکشان ان‌جی‌سی ۱۰۹۷ از هفت فیلتر مختلف استفاده شده است.
