امیررضا احمدی؛نزدیک به دو ماه پیش با ابلاغ حکم بازنشستگی علی مرادی، رئیس فدراسیون وزنه برداری می بایست اتاقش را ترک می کرد و همین کار را هم کرد. مرادی پس از خروج از فدراسیون، در نامه ای از جامعه وزنه برداری خداحافظی کرد اما به یکباره ورق برگشت و سخن از لابی های پشت صحنه و تلاش برای بازگشت به ریاست تا پایان سال مالی یعنی تیرماه آینده و نهایتا پایان دوره ریاست مرادی به گوش رسید.
پس از ابلاغ حکم بازنشستگی، همه منتظر بودند تا تکلیف سرپرست فدراسیون وزنه برداری هرچه زودتر مشخص شود اما تلاش های آقای رئیس برای ابقای خود و لابی های مختلف، باعث شد تا عملا چوبی بزرگ لای چرخ وزنه برداری قرار بگیرد و سرپرست این فدراسیون مشخص نشود و زمان به سرعت برای این ورزش پر افتخار بگذرد.
حالا پس از گذشت دو ماه از این موضوع، نه تنها سرپرست فدراسیون مشخص نشده بلکه بازگشت یکباره علی مرادی، رئیس سابق فدراسیون به اتاق خود، بدون تعیین تکلیف نهایی اتفاقی عجیب است که باعث شده خانواده وزنه برداری دچار سرگیجه شوند.
وقتی قانون برای افراد مختلف، معانی متفاوت دارد!
در یک جامعه قانون مدار، در جامعه ای که همه خط و مرزها مشخص است و کسی از دیوار قانون بلندتر نیست، همه باید به آن حد و مرز که قانون نام دارد تمکین کنند و هیچ لابی، خودخواهی، منفعت طلبی و... نمی تواند این موضوع را زیر سوال ببرد. در ایران و به خصوص حوزه ورزش، به نظر می رسد اوصاع دقیقا بر عکس است. به جای اینکه افراد بر اساس قوانین سنجیده شوند، قوانین بر اساس افراد سنجیده می شوند و نتیجه این می شود که پس از ابلاغ حکم بازنشستگی و با اینکه هنوز پاسخ نامه استعلام نهایی وضعیت علی مرادی مشخص نشده، او بدون هیچ حکمی به فدراسیون می رود تا بر صندلی ریاست بنشیند و کسی هم مواخذه‌اش نمی کند که دقیقا بر اساس کدام حکم، ابلاغ و یا دستور چنین اقدامی کرده است؟ اگر قانون و مصوبه مجلس می گوید بازنشستگان نباید بر مسند کار باشند، این قانون باید برای همه یکسان باشد و کسی استثنا نباشد که با لابی یا...آن را دور بزند.
اگر هم قرار است افرادی مدام از این قانون فرار کنند و طفره بروند، پس باید فاتحه اش را خواند چرا که وقتی یک قانون تصویب می شود اما افرادی بدون حکم قانونی به آن دهن کجی می کنند و آن را دور می زنند قطعا نمی توان به آینده ای قانون محور امیدوار بود.این دقیقا از همان اقداماتی است که باعث شد در دوران ریاست مرادی در وزنه برداری دو دستگی ایجاد شود و شان و احترام آقای رییس مانند سابق نباشد.
آرزوی وزیر ورزشی «سراب» بود
از این ها گذشته، سوال اصلی از وزیر ورزش و جوانان است؛ حمید سجادی که با برچسب «وزیر ورزشکار» سکان هدایت کشتی ورزش را بر عهده گرفت، در این مدت نشان داده آرزوی داشتن وزیری از جنس ورزش برای ایران، سرابی بیش نبود و همچون صدای ساز دهل از دور دل نشین بود اما هر چه نزدیک تر شد به نحوی گوش خراشی آن نمایان شد. اتفاقی که باعث شد همه به این نکته پی ببرند که سجادی نه کاریزمای لازم برای مدیریت ورزش را دارد و نه برنامه ای خاص برای برون رفت از شرایط فعلی. تعلل حمید سجادی و تعیین نکردن سرپرست فدراسیون وزنه برداری باعث شد تا رئیس سابق، بدون هیچ حکم و نامه جدید درباره شرایط بازنشستگی یا بازگشت به کارش، به اتاق خود برگردد. اگر چه برای انجام پروسه استعلام از سازمان های مربوطه و تعیین وضعیت نهایی درباره بازنشستگی مرادی زمانی قریب به یک ماه تا چهل روز نیاز است، اما در همین مدت وزنه برداری نیاز به سرپرست داشته و می بایست وزیر ورزش هدایت آن را تا زمان تعیین تکلیف به سرپرست می سپرد اما تعلل های سجادی باعث شده تا مرادی به فدراسیون برگردد و عملا مشخص نشود نتیجه نهایی کار چه شد و نامه ای که طبق قانون، خود وزیر پای آن امضا انداخته بود به کجا رسید؟
مطمئنا حمید سجادی، که خود ورزشی است و ارزش وزنه برداری و مدال هایش را می داند، به خوبی مطلع است که اگر اوضاع به همین روال ادامه یابد، وزنه برداری زیر بار این سو مدیریت ها بیش از پیش کمر خم می کند و دلیل اصلی آن را هم باید در تعلل های بی مورد در تعیین سرپرست و بلاتکلیفی این ورزش پرافتخار دانست که می تواند زخم هایی کاری بر پیکر این ورزش بزند.
استقبال گرم از رئیس سابق؛ دهن کجی به قانون؟
در این بین نباید از استقبال گرم بعضی افراد و کارمندان فدراسیون، از رئیس سابق هم گذشت که به نوعی به استقبال آقای رئیس رفتند که گویی در این شش سال وزنه برداری مملکت را چنان آباد کرده اند که تا سال های سال از آن نسل طلایی بیرون می آید؛ سقوط آزاد ورزش پر افتخار ایران در این سال ها، کاهش محسوس مدال ها در جهانی و المپیک، اختلافات شدید بین خانواده وزنه برداری و خانه نشین شدن قهرمان ها و پیشکسوت ها، همگی ماحصل همین سبک مدیریت است که اصل وزنه برداری را ول کرده اند و برای ابقای خود، به فرع چسبیده اند. در اینکه این افراد به نوبه خود برای وزنه برداری زحمت کشیده اید شکی نیست و از دایره انصاف خارج است اگر در کنار انتقادها، اندک کارهای مفیدی که صورت گرفته، دیده نشوند.
با این وصف حقیقت این است که این چند صباح مدیریت هم می گذرد و چه امسال چه سال آینده، دوران مدیریت به پایان می رسد و بالاخره موسم ترک فدراسیون می رسد، اما کافی است به برآیند کار و زخم هایی که بر تن وزنه برداری زده شده نگاه شود، هرچند بعید است گوشی برای شنیدن و دلسوزی باشد.
محمدرضا براری: بازگشت علی مرادی خلاف مقررات است و باید ابتدا وضعیت بازنشستگی او تعیین تکلیف شود
محمد رضا براری، عنوان دار جهان و آسیا در گفت و گو با خبرآنلاین، درباره بازگشت یکباره علی مرادی به فدراسیون وزنه برداری گفت: وزارت ورزش هنوز وضعیت نهایی را اعلام نکرده و ما از وزیر ورزش می خواهیم که تکلیف را روشن کنند.
وی افزود: اگر آقای مرادی بازنشسته است، باید نامه نهایی ابلاغ شود نه اینکه خودش به فدراسیون برگدد و افرادی هم به استقبال او بروند، عکس بگیرند و منتشر کنند که بعضی افراد فدراسیون هم در آن بودند.
براری ادامه داد: به نظرم این موضوع خلاف قانون و مقررات است و باید بر آن نظارت و بازرسی شود، بهتر است هر چه سریع تر سرپرست فدراسیون معرفی شود.
قهرمان وزنه برداری و عنوان دار جهان و آسیا در پاسخ به این سوال که آیا با وجود بازنشستگی و ۳۵ سال سابقه خدمت مرادی، ممکن است ریاست او تمدید شود گفت: من بعید می دانم چنین چیزی عملی شود. آخرین بار طبق نامه نگاری ها ایشان بازنشسته شده بود که قبول نکرده و حالا نامه نگاری های نهایی برای تعیین وضعیت انجام شده که باید دید نتیجه آن چیست.
براری ادامه داد: به هر حال ایشان بازنشسته است و بهتر است خودش راه را برای افراد جدید، و جوان ها باز کند. اگر چه ایشان چندین سال رئیس فدراسیون بوده و سخت است اما باید قبول کند. من هم روزی وزنه بردار بودم اما به پایان دوره حرفه ای رسیدیم.
قهرمان اسبق آسیا افزود: مرادی سال ها رئیس فدراسیون بوده و تجاربی دارد که قطعا ارزش مند است، پس بهتر است راه را برای جوان های با انگیزه و پر انرژی باز کند و تجاربش را هم در اختیارشان بگذراد تا جوان های با انگیزه و پر انرژی بتوانند سکان هدایت وزنه برداری را در دست بگیرند و روزهای خوبی را برای این ورزش پر افتخار رقم بزنند.
