به گزارش رویداد ایران به نقل از ایسنا، حمیدرضا سیفی، دانش آموخته دانشگاه صنعتی امیرکبیر و مجری طرح «ارائه مدل یکپارچه تخصیص منابع برای سازمان‌های کوچک پیمانکاری با رویکرد مهندسی سازمان» گفت: بر اساس اعلام کانون سراسری پیمانکاران عمرانی کشور، شرکت‌های کوچک پیمانکاری عضو ضعف‌ها و تهدیدهایی دارند.
وی با اشاره به این ضعف‌ها گفت: «فضای رقابتی شدید برای شرکت‌ها»، «کاهش بودجه عمرانی به دلیل کسری بودجه دولت‌های مختلف»، «سود پایین شرکت‌ها»، «نبود برنامه زمانبندی مشخص برای حضور این شرکت‌ها در مناقصه‌ها»، «تاثیر زیاد و غیرقابل انکار عوامل محیطی بر پروژه‌ها و وجود بحران.های منحصر به فرد و بیشتر در پروژه‌های کوچک»، «نیاز شرکت‌ها به نیروهای چند مهارته و کمیاب و گران بودن این نوع از منابع انسانی» از جمله مشکلات پیمانکاران به شمار می رود.
سیفی خاطر نشان کرد: از این رو مسئله تخصیص بهینه منابع انسانی شرکت‌ها همواره مورد توجه است؛ زیرا جنس مشکلات این شرکت‌ها از نوع مسائل با محدودیت منابع است و نیروی انسانی هم نقش تعیین کننده ای در موفقیت یا شکست این شرکت ها دارد.
وی با بیان اینکه این پروژه که عنوان رساله دکتری وی است، گفت: پروژه ای که اجرایی کردیم کمک شایانی به حل مسائل شرکت های پیمانکاری کوچک و متوسط می کند.
سیفی با بیان اینکه اساتید راهنمای این پروژه دکتر کاوه سیروس، دکتر ناصر شمس قارنه اعضای هیئت علمی دانشگاه صنعتی امیرکبیر هستند،گفت: از جمله ویژگی‌های این پروژه مهندسی سازمان برای بهینه سازی ساختاری و رفع ضعف یکپارچگی در ساختارها و فرایندهای سازمانی در دو بخش کسب و کار و فناوری اطلاعات شرکت ها، اجرای مدل KAP برای اطمینان از تطابق حداکثری ساختار چابک و یکپارچه پیشنهادی با بافت، فرهنگ و منابع انسانی سازمان و شبیه سازی تخصیص منابع انسانی با استفاده از مدلسازی ریاضی، سیستم استنتاج فازی سوگنو و الگوریتم توسعه یافته GWO به شمار می رود.
محقق دانشگاه صنعتی امیرکبیر افزود: شرکت‌ها همواره تحت شرایط عادی و بحرانی با مسئله HRA مواجهند. اما تحقیقات قبلی توجهی به حل مسئله تخصیص تحت شرایط عادی و بحرانی و به صورت پیوسته نداشته اند. لذا حل پیوسته مسئله HRA هم برای شرایط عادی و هم بحرانی خلاء بعدی در تحقیقات پیشین و البته نیاز مسئله بیان شده است.
وی با بیان اینکه در تحقیقات گذشته؛ همزمان با حل مسئله تخصیص منابع انسانی، معماری و ساختار سازمانی بهینه و یکپارچه نشده اند، گفت: در این پروژه اجرای مدل KAP نخستین بار در پیوست دانش مهندسی سازمان در دنیا انجام شده است. همچنین برای اولین بار تخصیص منابع انسانی با توجه به ظرفیت افراد، اولویت کارها و به صورت خودتنظیم شونده انجام شد.
به گفته مجری طرح، تقریباً تمام سازمان های ایرانی در همه بخش های دولتی، خصولتی و خصوصی دچار معضل ضعف یکپارچگی و ضعف در تخصیص بهینه منابع انسانی هستند. لذا روش و نتایج این تحقیق می تواند یک نقطه شروع و نقشه راه بهینه سازی آنها در بخش کسب و کار، فناوری اطلاعات و منابع انسانی باشد.
وی تاکید کرد: استفاده از قابلیت های هوش مصنوعی برای حل این مسئله و پیاده سازی آن در سازمان ها در آینده برای تحقیقات آتی پیشنهاد شد.
سیفی با بیان اینکه این طرح نمونه داخلی و خارجی ندارد، گفت: تحقیقاتی مانند تریشتلر و همکاران (2017) تخصیص منابع انسانی را در شرایط عادی و با استناد به روش های مدلسازی ریاضیاتی پیشین با یک روش جدید حل کرده بودند.
وی با اشاره به مزیت های رقابتی طرح گفت: استفاده از مدل KAP در پیاده سازی و تطبیق حداکثری رویکرد مهندسی سازمان برای بهینه سازی ساختارها و فرایندهای سازمانی در بخش های کسب و کار، فناوری اطلاعات و منابع انسانی یکی از مزیت های این طرح به شمار می رود.
سیفی گفت: این پروژه، مسئله تخصیص منابع انسانی را با اهداف چندگانه (حداقل سازی تاخیر (اهداف مبتنی بر زمان)، حداکثرسازی استفاده از ظرفیت نیروی انسانی (حداقل سازی تعداد منابع انسانی)) در نظر گرفته است. لذا با یک رویکرد جدید به مسئله تخصیص منابع انسانی و ارائه یک مدل ریاضی جدید، روش حل ترکیبی جدیدی هم ارائه داده است.
وی ادامه داد: این طرح یک برتری بر روش های حل پیشین دارد و به صورت خودکار و با درنظر گرفتن شرایط متغیر محیطی با سرعت و دقت بهتری عمل می کند.
مجری طرح اضافه کرد: هر سازمان که به مشکلات ساختاری (ضعف یکپارچگی، ساختار نامناسب، ضعف داشبورد/مانیتورینگ مدیریتی و غیره) و مشکلات چینش منابع انسانی (در شرایط عادی و بحرانی) اهمیت دهد، می‌تواند یک ذینفع یا استفاده کننده از روش و نتایج این رساله باشد. زیرا سازمان‌ها تمایل دارند تا دقیقاً تخصیص وظایف به منابع انسانی خود را براساس ظرفیت آن فرد و اولویت کارها به صورت مستمر انجام دهند.
وی ادامه داد: اگر یک یا چند نیروی کار به دلیل یا دلایلی در سازمان حضور نداشت، بتواند با انتخاب بهترین و نزدیک ترین جایگزین، جریان فعالیت های سازمانی را آنلاین نگه دارد. مهم تر اینکه با بهبود ساختارها و فرایندهای خود، کمترین گام های انجام یک فعالیت را با کمترین هزینه و در کمترین زمان ممکن داشته باشد. این رساله یک رویکرد عملیاتی برای تحقق این ایده آل ها به مدیران سازمان ها و حتی منابع انسانی آن ارائه می دهد.
