به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین؛ در هفته های اخیر علاوه بر تلاش های علی مرادی برای بازگشت به اتاق ریاست فدراسیون وزنه برداری، خبرهایی از راهروهای این فدراسیون به گوش می رسد و آن هم دورخیز دکتر باقری، نایب رئیس فدراسیون وزنه برداری در زمان علی مرادی، برای نشستن بر صندلی ریاست است؛ اتفاقی که اگر رنگ حقیقت به خود بگیرد، همان مدل پوتین- مدودف را در ذهن تداعی می کند که با این حرکت عملا هیچ تغییری در فدراسیون ایجاد نشده و در بر همان پاشنه خواهد چرخید. اینکه باقری رییس فدراسیون شود یعنی همان تفکرات انحصار گرایانه زمان مرادی در فدراسیون ادامه پیدا می کند و از آن هوای تازه ای که مدت هاست منتظریم در این رشته جاری شود، خبری نیست. مطمئنا نشستن باقری بر کرسی ریاست یعنی دولت در سایه مرادی که می تواند همچنان خط و مشی های فدراسیون را تعیین کند و باز هم روال گذشته را ادامه دهد.
نکته ای که کاملا واضح است، این است که وزنه برداری در سال های اخیر یک سقوط آزاد را تجربه کرده تا جایی که در المپیک و جهانی هیچ خبری از مدال های رنگارنگ سال های قبل نیست و فدراسیون نشین ها، ناکامی خود را پشت رتبه تیمی پنهان می کنند در حالی که هر کسی که با وزنه برداری میانه ای ندارد هم می داند که این رشته، کاملا انفرادی و مبتنی بر رکوردهای فردی و مدال هاست و جایگاه تیمی در آن معنایی ندارد.
