وی در همین راستا ادامه داد: گرچه با رونق سریال‌های پلیسی امنیتی در تلویزیون و استقبال مخاطب بیشترین گرایش کارگردانان به تولید این گونه آثار است. آثاری مانند «گاندو»، «خانه امن»، «هوش سیاه» و...، اما همچنان برخی سریال‌های پلیسی با نگاه به تازه‌های سینما و تلویزیون در عرصه تولیدات درچارچوب فیلم‌ها و سریال‌های پلیسی سنتی تولید می‌شوند.
این منتقد سینما در همین رابطه اضافه کرد: سریال «نوار زرد» با توجه به هر دو قالب ساخته شده است. فصل نخست سریال متاثر از مشابه‌های خارجی ساخته شد و فصل دوم به ساختار‌های سنتی و فرهنگ ایرانی نزدیک‌تر است.
آذین ادامه داد: پلیس فصل دوم «نوار زرد» و فضا‌ها آدم‌ها همچنین مناسبات اجتماعی طراحی شده در سریال گرچه از پلیس فصل نخست ایرانی‌تر هستند، ولی از منظر ساختار هنری و جذابیت‌های بصری و نمایشی و تصویری همچنین بازی‌ها و کارگردانی به اندازه فصل اول قوی نیستند.
وی با اشاره به کارگردانی سریال «نوار زرد» افزود: پوریا آذربایجانی با الگوگیری از فیلم‌های خارجی و فضاسازی‌های فیلم‌ها و سریال‌های پلیسی غربی فصل اول را ساخت که به لحاظ هنری و تصویر سازی هالیوودی بود، اما ساخته محمدزاده (فصل دوم) به لحاظ محتوا و ساختار در ردیف سریال‌های پلیسی معمولی، اما در کل خوش ساخت است. بازی‌ها، جذابیت‌های بصری از عوامل خوب وجذاب فصل اول به شمار می‌آمدند. فصل دوم به جز برخی مضامین و داستان‌ها این امتیاز‌ها را کمتر دارد.
وی در همین رابطه خاطرنشان کرد: مهمترین ویژگی که باعث تمایز فصل دوم از فصل اول می‌شود ایرانی‌تر شدن سریال و شخصیت‌های آن است «نوار زرد» در فصل دوم به دلیل داشتن جذابیت‌های نسبی، پردازش مقبول شخصیت ها، بازی‌های متعارف بازیگران، کارگردانی در حد بالای متوسط و فیلمنامه متوسط ادامه موفق فصل نخست به شمار می‌آید. فصل دوم نوار زرد در سطح سریال‌های پلیسی مطلوب تلویزیون قرار دارد و نمره به نسبت خوب در کارنامه هنری سازندگانش می‌نشاند.
