صمدعلی بالازاده متولد ۲۰ مهر ۳۲ در روستای یامچی سفلی از توابع شهرستان نیّر در استان اردبیل است. او سال ۵۲ به دانشکده خلبانی رفت و اردیبهشت ۵۴ به امریکا اعزام شد. پس از بازگشت به ایران در گردان ۴۱ شکاری پایگاه وحدتی دزفول و گردان ۲۱ پایگاه تبریز با هواپیمای F5 پرواز کرد. این‌خلبان، در طول دوران دفاع مقدس، موفق به دریافت ۲۶ ماه ارشدیت شد و در دی ماه سال ۷۴ با ۸۵۰ سورتی پرواز، ۲۱ عملیات برون‌مرزی و پشتیبانی نزدیک هوایی، در مجموع ۱۳۵۶ ساعت و ۲۰ دقیقه پرواز، بازنشسته شد.
بالازاده ازجمله وطن‌پرستان ایرانی است که با شروع جنگ و اصابت اولین‌بمب‌های هواپیماهای دشمن به خاک کشور، بغض تلخی را در گلوی خود احساس کردند. همچنین از حضور ناوهای متجاوز آمریکایی در آب‌های خلیج فارس ناراضی بود و می‌خواست در صورت صدور اجازه توسط فرمانده خود یعنی عباس بابایی، هواپیمای خود را به یکی از این‌ناوها بکوبد.
یکی از خاطرات بالازاده از بابایی مربوط به سال‌هایی از جنگ است که ناوهای هواپیمابر آمریکایی در خلیج‌فارس حضور داشتند و هواپیماهای این‌ناوها با انجام پروازهایی در منطقه، برای خلبان‌های ایرانی مزاحمت‌هایی ایجاد می‌کردند.
بالازاده به شهید بابایی گفت: جناب سرهنگ می‌شود خواهشی از شما بکنم؟ - حرفت را بزن. - می‌شود روی دوتا از هواپیماها و خلبان‌هایت قلم قرمز بکشی برویم خودمان را به این ناوها بکوبیم؟ شاید این‌طوری جل و پلاس‌شان را جمع کنند و بروند و دیگر دور و بر ما نیایند.
یکی از بچه‌های قرارگاه، در گوشه‌ای تنها نشسته بود. آن فرد گاهی مشکلی پیش می‌آورد و با همکارانش سر مسائل و کارهای اداری جر و بحث می‌کرد. بابایی نمی‌خواست خلبان‌ها و پرسنل با هم مشاجره کنند. فکر می‌کرد اگر مشکلی بین خودمان نباشد دیگران نمی‌توانند برایمان خطرساز شوند. بابایی او را نشان داد و گفت: او آمریکاست. ما باید اول او را درست کنیم. اگر او را درست کنیم آمریکا نمی‌تواند علیه ما کاری کند.»
