آسیب‌های اجتماعی زیادی در سراهای دانشجویی وجود دارد

به گزارش ایسنا، دکتر محمدرضا علم در نخستین همایش ملی زندگی دانشجویی، فرصت ها و آسیب ها در دانشگاه بوعلی سینا، با اشاره به اینکه برگزاری این همایش کار نویی است، عملکرد دانشگاه بوعلی را در برگزاری همایش تحسین کرد و افزود: به خود می بالم که دانشگاهی متولی برگزاری برنامه ای با عنوان دغدغه های زیست دانشجویی شده است.
وی با بیان اینکه در این همایش به ابعاد مختلف زیست دانشجویی توجه شده و تنوع ابعاد مختلف مورد توجه قرار گرفته است، ادامه داد: امروز در یک بُعد از زندگی اجتماعی ما، زیست دانشجویی یک جریان پیچیده، سخت و همراه با ظرافت های خاص خود است که باید به آن بپردازیم و آسیب های آن را به درستی بشناسیم و کاهش دهیم.
علم با بیان اینکه متأسفانه آسیب های این حوزه کم نیستند و آسیب های اجتماعی زیادی در سراهای دانشجویی وجود دارد که به دنبال کاهش این آسیب ها هستیم، عنوان کرد: در سراهای دانشجویی افکاری مانند خودکشی ها، اختلالات روحی، روانی، بهداشت جسمانی و روانی و … وجود دارد که برای ما نگرانی ایجاد می کند و وظیفه داریم تا آنها را کاهش دهیم.
وی تأکید کرد: در مجموعه دانشجویی باید بتوانیم فرآیندی در پیش بگیریم که با دادن مسئولیت های مدنی و اجتماعی به دانشجویان آنها را جامعه پذیر کنیم اما متأسفانه آسیب ها به گونه ای است که ما را از این رویکرد مغفول می دارد.
علم با اشاره به اینکه مشکلات اختلالی، روحی، روانی و موادمخدر در کمین دانشجویان است که اگر حفاظت نکنیم و از دانشجویانمان حمایت نکنیم مثل یک مافیا آنها را در هم پیچیده ایم، ادامه داد: نیم نگاهی باید داشته باشیم که در این سراها افراد را جامعه پذیر کنیم و این رسالت ما است و آنچنان که شایسته است مورد توجه قرار نگرفته است.
وی تصریح کرد: حاصل این همایش باید به ارائه راهکارهای عملی برای بهبود سطح کیفی فرهنگی، فکری، اجتماعی، شخصیتی دانشجویان و در بُعد دوم ارائه راهکار عملی برای یک زیست بهتر و ارتقاء کیفی سطح سراهای ما بینجامد.
معاون امور دانشجویان داخل سازمان امور دانشجویان در پیشنهادی عنوان کرد: سعی کنید از دانشجویان دکترا که در این همایش شرکت کردند تیم فکری فرهنگی بچینند تا از راهکارهای ارائه شده راهکارهای عملی تهیه کرده و در اختیار دانشگاه ها قرار بگیرد و از این طریق باید نقشه راه بایسته های زیست دانشجویی به دانشگاه ها بدهیم تا زحمت شما را مانا کند.
وی با انتقاد از نبود مقالاتی در حوزه جنبش سیاسی دانشجویی، تأکید کرد: انتظار داشتم از این بُعد هم مقالاتی را مشاهده کنم چرا که جنبش سیاسی دانشجویی بُعدی از افراد است اما موردی نبود.
علم در پاسخ به این سوال که جنبش دانشجویی ما از چه زمانی آغاز شده است؟ گفت: برخی آغاز جنبش دانشجویی را به تأسیس دارالفنون و جنبش نان دانشجویان، برخی به سال ۱۳۱۳ و زمان پایه گذاری دانشگاه تهران و برخی دیگر آغاز جنبش دانشجویی را به ۱۶ آذر ۱۳۳۲ منتسب می دانند و در تاریخ دقیق تر همان ۱۶ آذر و شهادت سه تن از دانشجویان ما، نقطه آغاز و عطف جنبش دانشجویی شناخته می شود، از این رو پرداختن به این حوزه از اهمیت ویژه ای برخوردار است.