به گزارش رویداد ایران و به نقل از خبرآنلاین به نقل از روابط‌عمومی موزه سینما، مراسم بزرگداشت جمال شورجه به همت کانون کارگردانان سینمای ایران با همکاری موزه سینمای ایران، شب گذشته جمعه ۲۴ دی در سالن سینماتوگراف موزه سینما با حضور جمعی از سینماگران برگزار شد.
جمال شورجه و هم‌نسلانش متر و معیار سینمای دفاع مقدس و انقلاب هستند
در بخشی از این مراسم محسن امیریوسفی، رییس کانون کارگردانان طی سخنانی گفت: «خیلی خوشحالیم که در شبی دیگر از شب‌های کانون کارگردانان سینمای ایران و با بزرگداشت کارگردانی دیگر از دهه شصت در خدمت شما هستیم. کارگردان شناخته‌شده سینما، آقای جمال شورجه که زودتر از این باید بزرگداشت‌شان برگزار می‌شد ولی به دلیل کسالتی که داشتند چند بار این برنامه به تعویق افتاد ولی خوشحالیم که امشب میزبان ایشان در کانون کارگردانان هستیم. ما امشب برای بزرگداشت کارگردانی گرد هم آمدیم که دانش‌آموخته گرافیک است و به گفته خودشان اگر انقلاب نمی‌شد هیچگاه به سراغ سینما نمی‌رفتند. آقای جمال شورجه کارگردانی سینما را از سال ۶۷ با فیلم «روزنه» آغاز کرد و نام خود را به عنوان یک سینماگر دفاع مقدس ثبت کرد با فیلم‌هایی که در کنار بیان اعتقادات و دیدگاه ایشان در حوزه جنگ و انقلاب، نشان از علاقه به تکنیک‌های جذاب سینمایی و تلاش در جذب مخاطبین سینما دارد. آقای شورجه پس از سه دهه فیلمسازی در حوزه دفاع مقدس و انقلاب، تلاش زیاد و خستگی‌ناپذیری هم برای ساخت سریال «حضرت موسی» انجام دادند که متاسفانه با بروز سکته مغزی در اردیبهشت سال ۹۸ این امر میسر نشد. آقای شورجه و تعدادی از دیگر فیلمسازان هم نسل و هم فکر ایشان متر و معیار سینمای دفاع مقدس و انقلاب هستند که امیدواریم بتوانند در مسیر سینمای مورد علاقه خود به راحتی کار کنند همان‌طور که سینماگرانی با تفکرات و اندیشه‌های دیگر هم حق کار و ادامه حیات سینمایی دارند.»
شورجه همانند یک آرتیست زندگی می‌کند
سیداحمد میرعلایی، تهیه‌کننده پیشکسوت سینما و مدیر فرهنگی در بخش دیگری از این مراسم گفت: «من سالیان سال است در خدمت جمال شورجه بوده و هستم و افتخار می‌کنم از فیلم اول «روزنه» تا سریال «حضرت موسی(ع)» در کنار ایشان حضور داشتم. من ایشان را در دو مرحله شناختم؛ قبل از سکته و بعد از سکته. کسانی که فکر نمی‌کردم تماس گرفتند و از آن روز نگاه من عوض شد، چرا که باور نمی‌کردم برخی به جهت نوع زندگی‌شان دعا بلد باشند و می‌گفتند ما خانوادگی برای ایشان دعا می کنیم. ما در سینما تلاش می‌کنیم برای مردم آرتیست بیافرینیم این آفریدن در نوشته و کارگردانی بسیار دشوار است اما آرتیست زندگی کردن بسیار سخت و دست نیافتنی است. چند نمونه آرتیست در سینما داریم که این‌گونه زندگی کنند؟ مگر می‌شود کارگردانانی که در این سینما کارگردانی کرده‌اند در یک پروانه ساختشان اسم آقای شورجه نباشد؟»
او افزود: «از مسئولان موزه سینما، کانون کارگردانان و مسئولان سینمایی سوال می‌کنم چرا می‌گذاریم هنرمندان ما فوت شوند و بعد تندیسشان را نصب می‌کنیم؟ چرا تندیس افرادی همانند شورجه را نباید برای نسل‌های بعدی نگه داریم؟ چگونه می‌شود فردی مانند جمال شورجه وارد سینما می‌شود و همه سینمایی‌ها عاشقانه به او عشق می‌ورزند؟ ما یک فیلم کار می‌کنیم آخر فیلم می‌بینیم همه با هم اختلاف داریم! چه کسی با آقای شورجه این رابطه را دارد؟ مگر اصغر شاهوردی بهترین صدابردار ایران نبوده و صدابرداری را در ایران بنیاد نگذاشته است؟ ایشان در راهی که از سینما برمی‌گشته تصادف می کند و زمین‌گیر می‌شود و همسرش چگونه عاشقانه این فرد را نگهداری می‌کند؟ با این حال ما فقط برویم و به ایشان سر بزنیم و بزرگداشت برگزار کنیم؟ چرا مجسمه اصغر شاهوردی و امثال جمال شورجه را خودشان پرده‌برداری نکنند؟»
او ادامه داد: «آن‌ها که می‌گفتند بچه‌مذهبی‌ها می‌خورند و می‌چاپند زندگی جمال شورجه را مطالعه کنند ببینند که چگونه زندگی می‌کند. ما که از کنار ایشان با یک احوال‌پرسی می‌گذریم فردای قیامت می‌خواهیم چه جواب بدهیم؟»
جمال شورجه نماد سینمای انقلاب است
در ادامه این مراسم جواد شمقدری گفت: «نام جمال شورجه همواره در سینمای دفاع مقدس و مقاومت می‌درخشد، از جمله فیلم‌های عرصه مقاومت که بسیار خوب ساخته شد می‌توانیم به فیلم «۳۳ روز» اشاره کنیم که بسیار درخشید. از دیگر فیلم‌هایشان که هیچ کجا از آن حرفی زده نمی‌شود فیلم «احمد بای» بوده که هنوز به پایان نرسیده است. امیدوارم حال آقای شورجه هرچه زودتر خوب شود تا تدوین کار را خودشان تمام کنند.»
او در ادامه گفت: «جمال شورجه نماد سینمای انقلاب است؛ در ابتدا این برنامه سوره والعصر خوانده شد. در این سوره درباره خسران انسان گفته می‌شود و در آیه بعدی چند مثال می‌زند که این خسران شامل حال چه کسانی نمی‌شود، آقای شورجه مصداق این سوره است؛ هم ایمان دارد و هم کار خیر انجام می‌دهد. شخصی مثل ژرارد دوپاردیوو که در کار «احمد بای» بازی می‌کرد عاشق او شده بود و اگر امکانش وجود داشت امشب در این جمع درباره این استاد سینما صحبت می‌کرد. عمده کارهای جمال شورجه براساس نیاز روز جامعه و سینمای ایران بوده است.»
شمقدری افزود: «جمال شورجه مصداق بارز سخنان رهبری است که فرمودند: در عرصه سینما به افرادی نیاز داریم که تبیین جهادگران را به تصویر بکشند.»
صحنه سینما نیازمند همه است
منوچهر شاهسواری در این بخش از مراسم گفت: «فرصت گرانقدر است که ارادت خود را به جمال عزیز ابراز کنم. من و جمال یکی از قدیمی‌ترین افراد در شورای پروانه ساختیم و البته در حال حاضر هیچ کدام در این موقعیت نیستیم. امیدوارم که این جنس از مراسم و تجلیل‌ها که به همت کانون کارگردانان در حال انجام است به سایر صنوف ما هم تسلی پیدا کند و فرصت سپاسگزاری از همه کسانی که برای سینما و فرهنگ ایران زحمت کشیده‌اند فراهم شود. شما بهتر می‌دانید که قاعده خدمت‌گذاری بدون رعایت قاعده حق‌گذاری مسیر نمی شود و این اولین وظیفه‌ای است که ما بر عهده داریم تا به همه عرصه‌ها بها دهیم. حذف، تعدیل و ایجاد تعارضات بیهوده نکته‌ای است که همه ما را از مسیر اصلی دور می‌کند.»
پس از آن جمال شورجه با صندلی چرخدار به روی سن آورده شد.
احمد بای از لحاظ تولید و تهیه فیلم سختی بود
جمال شورجه نیز در مراسم بزرگداشت خود در موزه سینما طی سخنانی گفت: «از همه دوستانی که در این مراسم شرکت کردند و مدت‌ها بود ندیده بودمشان ممنونم، خدا حفظ‌تان کند. همچنین از آقای شاهسواری که با همه مشغله‌ای که دارند قدم رنجه کردند و به این مراسم آمدند. همچنین از شورای مرکزی کارگردانان که مرا شایسته تجلیل دانستند ممنونم. خداوند به شما اجر جزیل عنایت کند. از تورج منصوری که یار غار من بود و در فیلم «احمد بای» دلسوزانه به من کمک کرد ممنونم، به من دلگرمی داد که طاقت بیاوریم چرا که «احمد بای» به لحاظ تولید و تهیه فیلم بسیار سختی بود و من دو هفته بعد از آن سکته کردم. این فیلم درباره احمد بیگ‌پاشا، قهرمان ملی الجزایر است که در آن کشور مانند سردار سلیمانی ما محبوب است و برای او احترام قائلند.»
او افزود: «حاج قاسم در کشور ما مظلوم واقع شد ولی احمد بیگ‌پاشا یکی از سرداران عثمانی بود که بسیار محبوب بود. این فیلم تاریخی را به کمک دوستان که جهادی کار کردند، با تمام مشکلاتی که بود ساختیم و به ایران برگشتیم. فیلم را تحویل سفارت الجزایر داده‌ایم و خود من هنوز نسخه کامل آن را ندیده‌ام. فکر می‌کردم شاید بتوانم آن را در جشنواره فجر ارائه دهم. دوست داشتم کارگردانان عزیز دیگر این کار را می‌ساختند ولی آن‌ها اصرار داشتند عوامل «حضرت یوسف» این کار را بسازند و منِ گنهکار از آن سریال باقی ماندم. هر چقدر سعی کردیم از عزیزان ایرانی در این سریال استفاده کنیم، نتوانستم. در آخر این سکته برای ما بود و بعدا فهمیدیم این یکی از نعمات الهی بود. امیدوارم روزی این فیلم هم در ایران به نمایش درآید. امیدوارم روزی با سلامتی روبه‌روی شما بایستم و تا کمر خم شده برای شما تعظیم کنم. در این مدت خانواده‌ام بسیار مرا همراهی کردند و مرا تیمار کردند. از ایشان هم تشکر می‌کنم.»
در این مراسم قسمت‌هایی از فیلم «حماسه مجنون» که توسط فیلمخانه ملی ایران تهیه شده بود نیز برای حاضران به نمایش درآمد. در این مراسم سینماگرانی چون منوچهر شاهسواری، غلامرضا موسوی، احمد امینی، محمدعلی نجفی، محمدرضا عرب، وحید موسائیان، مصطفی کیائی، بهمن کامیار، نادر مقدس، مرتضی شایسته، جواد شمقدری، شفیع آقامحمدیان، احمد میرعلایی، سعید الهی، کامران ملکی، مهرداد خوشبخت، حسن علیمردانی، محمد سربخش، محمد درمنش، جهانبخش سلطانی، علی رویین‌تن، قدرت‌الله صلح‌میرزایی، شهرام زاهدی، حبیب‌الله بهمنی، احمدرضا گرشاسبی، ابوالفضل همراهی، مهدی فیروزی، دانش اقباشاوی، ابراهیم اصغری، اکبر حر، حسن نجاریان، مهدی عظیمی‌میرآبادی، مهدی کریمی، سیدمحسن ماهینی، عبدالحمید انصاری و مهران عباسی حضور داشتند.
