تاریخ ولادت امام حسین در سال 1400 چه روزی است ؟

تاریخ ولادت امام حسین در سال 1400

ولادت امام حسین در سال 1400 مصادف است با :

تاریخ ولادت امام حسین در سال 1400 به شمسی : یکشنبه، ۱۵ اسفند ۱۴۰۰
۱۵ / ۱۲ / ۱۴۰۰

تاریخ ولادت امام حسین در سال 1400 به قمری

تاریخ قمری ولادت امام حسین در سال 1400 مصادف است با :

تاریخ ولادت امام حسین در سال 1443 قمری : ۳ شعبان ١٤٤٣
۳ / ۸ / ١٤٤٣

تاریخ ولادت امام حسین در تقویم 1400 به میلادی 2022

تاریخ ولادت امام حسین در سال 1400 به میلادی مصادف است با :

تاریخ میلادی ولادت امام حسین در سال 2022 : 2022 March 6
6 - 3 - 2022

ولادت امام حسین در سال ۱۴۰۰ چه تاریخی دارد ؟

ولادت امام حسین چه روزی است ؟

روز سوم ماه شعبان سال چهارم هجرت دومین فرزند برومند حضرت علی و فاطمه، که درود خدا بر ایشان باد، در خانه‏ ی وحی و ولایت، چشم به جهان گشود.

چون خبر ولادتش به پیامبر گرامی اسلام (ص ) رسید، به خانه حضرت علی (ع ) و فاطمه را فرمود تا کودکش را بیاورد. اسما او را در پارچه ای سپید (س ) آمد و اسما پیچید و خدمت رسول اکرم (ص ) برد، آن گرامی به گوش راست او اذان و به گوش چپ او اقامه گفت .

به روزهای اول یا هفتمین روز ولادت با سعادتش ، امین وحی الهی ، جبرئیل ، فرود آمد و گفت : سلام خداوند بر تو باد ای رسول خدا، این نوزاد را به نام پسر کوچک هارون (شبیر) چون علی برای تو بسان هارون که به عربی (حسین ) خوانده می شود نام بگذار. برای موسی بن عمران است ، جز آن که تو خاتم پیغمبران هستی .

و به این ترتیب نام پرعظمت "حسین " از جانب پروردگار، برای دومین فرزند فاطمه (س ) انتخاب شد. به روز هفتم ولادتش ، فاطمه زهرا که سلام خداوند بر او باد، گوسفندی را برای کشت ، و سر آن حضرت را تراشید و هم وزن موی سر او فرزندش به عنوان عقیقه نقره صدقه داد.

مختصری درباره امام حسین (ع)

حسین (ع)، امام، فرزند علی بن ابی طالب (ع) و فاطمه زهرا (ع)، و نوه پیامبر اکرم (ص) ، امام سوم شیعیان و شهید کربلا که قیام و شهادت وی، نقش تعیین کننده‌ای در تاریخ اسلام و شیعه، به ویژه در سده‌های نخست اسلامی داشت.

وی پنجمین معصوم و یکی از پنج تن محسوب است و در جایگاه امامت، این مقام را پس از برادر خود، یکی از پنج تن محسوب است و در جایگاه امامت، این مقام را پس از برادر بزرگوار خود، امام حسن (ع)، عهده‌دار گشت.

زندگینامه امام حسین (ع) و شهادت ایشان که در یکی از دوره‌های حساس و پر تنش سده نخست بود، با ظلم ستیزی در مقابل جائران اموی، از سویی نام آن بزرگوار را با مفهوم مقاومت و شهادت پیوند زد؛ و از سویی دیگر، آغازگر طیف وسیعی از قیام‌های پسین بود.

با رشد ستمگری امویان واقعه کربلا، در نهایت در قالب یکی از شورانگیزترین حماسه‌های تاریخ اسلام –واقعه عاشورا- بر سازنده و عینیت بخش مفهوم آزادگی گشت.

مفهومی که حتی بازتاب آن بر لایه‌ها و سطوح مختلفی از اندیشه جوامع شیعی، در قالب گونه‌های متفاوتی از بروز هنری در ادبیات، نگاره‌ها و یادمان‌های گوناگون در طی قرون روی نمود. ‏

جایگاه خانوادگی : امام حسین (ع) نوهی پیامبر اسلام (ص) از حضرت فاطمه (ع) است. پدر وی چهارمین خلیفهی مسلمین و نخستین امام شیعی و وصی پیامبر (ص) بود.

حسین (ع) دومین فرزند امام علی (ع)، برادرانی با نامهای حسن، محمد، عباس و عمر داشت.وی آخرین کس از مجموعهی پنج نفرهی اصحاب کسا است و در روایات ثقلین، به نام او بهعنوان یکی از مصادیق ثقل دوم تصریح شده است.

روایات مختلفی مبنی بر ابراز علاقه ی رسول (ص) نسبت به امام حسین (ع)، بیانگر جایگاه وی نزد نبی اکرم (ص) است. از مهمترین روایات در اینباره آن است که پیامبر (ص) در قالب دعا، دوستداری حسین (ع) و دوستداران او را از پروردگار طلب نموده، و دوستداران حسین (ع) را دوستان خدا خوانده است.

بدینترتیب روایتی از پیامبر (ص) مبنی بر اینکه ناراحتی و گریه ی حسین (ع)، سبب آزار و اذیت و ناراحتی وی می گردد، قابل درک است. در دستهای از روایات که به حسنین (ع) اشاره دارد، امام حسین (ع) و امام حسن (ع)، سرور جوانان بهشت خوانده شده اند.

شاید بر همین اساس، احادیث و روایات متعددی پیرامون ایشان، به نوعی با بهشت و مصادیق بهشتی ارتباط یافته است . براساس برداشت هایی از متن روایات، حسین بن علی (ع) شباهت، نزدیکی و ارتباط شایان توجهی با پدر داشته است.

دل نگرانیهای همیشگی مادر برای او و برادرش نیز گاه در منابع بازتاب پیدا کرده است. و حتی در نمود و بروزی متفاوت در روایات تفسیری، رشته ی این دلواپسی ها و نگرانی ها به پیش از تولد فرزند برمیگردد؛ در میان افراد خانواده، شاید رابطه ی تنگاتنگ او با برادرش، امام حسن (ع)، بیشتر توجه برانگیز است.

حتی براساس احادیثی، این دو برادر هر کدام به نیمی از پیکر پیامبر اسلام (ص) شبیه دانسته شده اند در واقع در این روایات ضمن بیان همپوشانی شخصیتی ایشان، شباهت هر دو آنها به پیامبر (ص) از نظر روحیات و شخصیت که هر کدام مکمل دیگری است، مورد توجه واقع شده است.