به گزارش ایسنا، "بابونه"، گیاهی معطر، چند ساله به ارتفاع تا ۵۰ سانتیمتر، دارای برگهای پرز دار کوچک، متناوب و منقسم به بریدگی‌های باریک و نامنظم، پوشیده از کرک است.
قسمت مورد استفاده بابونه سرگل‌های خشک آن است.
چای بابونه برای رفع سوء هاضمه، بی خوابی، گرفتگی عضلانی، مسکن، دردهای شکمی توأم با نفخ، تب و بیقراری اطفال به‌کار می‌رود.
"بابونه" اشتها آور، تلخ و محرک معده و یک ماده شستشو دهنده خوب در زخم‌های باز است.
روغن بابونه بصورت خوراکی در کولیک و گرفتگی عضلانی بکار می‌رود.
گل بابونه برای درمان تورم، مفاصل دردناک و قسمتهای پینه بسته و سفت شده بطور موضعی مصرف می‌شود .
بابونه درموش صحرایی سالم و موش صحرایی دیابتی شده با استرپتوزوسین اثر کاهنده قند خون داشته است .
نحوه و میزان مصرف گیاه بابونه یا به صورت دم کرده است به این صورت که یک قاشق سوپخوری گل گیاه، در یک فنجان آب به‌مدت نیم ساعت خیسانده شود. در مورد اطفال یک قاشق چایخوری هر نیم ساعت مصرف شود .
به گزارش پژوهشکده گیاهان دارویی جهاد دانشگاهی، شکل دیگر مصرف گیاه بابونه به صورت تنتور است به این شکل که ۲۰-۱۰ قطره در آب، سه یا چهار بار در روز میل شود و یا به شکل روغن در مصرف خوراکی؛ به این صورت که ۶ قطره بر روی یک حبه قند، مصرف شود .
مصرف گیاه بابونه به صورت روغن در مصرف موضعی نیز کاربرد دارد به این ترتیب که یک اونس، معادل ۱/۳۱ گرم گل خشک یا تازه در روغن زیتون به مدت ۲۴ ساعت خیسانده شود و قبل از مصرف صاف شود.
