به گزارش خبرگزاری تسنیم از سنندج، از سال 1992 میلادی با تصویب سازمان ملل سوم دسامبر یا 12آذر ماه به عنوان روز کم‌توان‌ها شناخته شد. افراد کم‌توان به کسانی تلقی می‌شود که یا از لحاظ جسمانی و یا از لحاظ روحی در شرایط غیر طبیعی قرار دارند و در انجام برخی کارها با مشکلاتی روبه‌رو می‌شوند.
این در حالی است که به دلیل مشکلات موجود در دهه‌های گذشته توانخواهان کشورمان آنطور که شایسته بود در جامعه جذب نشده و نهایتاً در کنج خانه‌ها ماندند تاجایی که کم‌توانی را برای خود به نحوی یک ضعف می‌دانستند، اما با گذشت زمان و ورود افراد کم‌توان به جامعه و پذیرش آنها، کم‌کم شرایط برای خودنمایی آنان فراهم شد و شاهد مثال آن هم موفقیت‌های گسترده در رشته‌های مختلف ورزشی توانخواهان است.
معلولان استان کردستان خواسته‌ها و دغدغه‌هایی داشته که کمتر مورد توجه قرار گرفته است که خبرنگار تسنیم پای درددل‌های آنان نشسته که در ادامه از نظر خوانندگان محترم می‌گذرد:
یکی از افراد کم‌توان سنندجی در این باره به خبرنگار تسنیم گفت: در حال حاضر جامعه نسبت به گذشته بیشتر برای پذیرش افرادی مانند بنده آمادگی دارد و این برای خودم و هم‌نوعانم خوشحال‌کننده است.
وی افزود: درست است که جامعه بیشتر پذیرای ماست اما مشکلاتی نیز وجود دارد و آن را به خوبی می‌توان در شهر مشاهده کرد.
این شهروند سنندجی اظهار کرد: متاسفانه در معماری شهری کمتر به کسانی مانند من توجه شده است چراکه همانگونه که می‌دانید رفت و آمد افرادی مانند بنده با افراد سالم متفاوت است.
وی ادامه داد: یکی دیگر از مشکلاتی که بنده و افراد کم‌توان با آن سروکار دارند اشتغال است به نحوی که هیچ شغلی برای ما در جامعه وجود ندارد و یا کمتر از افرادی مانند من استفاده می‌شود.
این شهروند کم‌توان سنندجی گفت: حقوقی که از طرف بهزیستی به ما داده می‌شود واقعا کفاف زندگی را نمی‌دهد و البته در بین افراد کم‌توان داریم که دارو مصرف می‌کنند و با این اوضاع گرانی‌ها فقط بر مشکلاتمان افزوده شده است.
در ادامه محمد ظاهری یکی دیگر از معلولان کردستانی در گفت‌وگو با خبرنگار تسنیم اظهار داشت: واقعا امروز زندگی برای افراد دارای معلولیت بسیار مشکل است چراکه بسیاری از معلولان با مشکل زخم بستر مواجه هستند که هزینه درمانی بسیار بالایی دارد.
وی افزود: بنده که با خانواده خود زندگی می‌کنم و شرایط مالی خوبی ندارم به هیچ عنوان از دست هزینه‌های خود برنمی‌آیم.
این شهروند سنندجی مدعی شد: اداره‌کل بهزیستی فقط ماهانه حدود 260هزار تومان به من می‌دهد آیا با این مبلغ در این شرایط تورم می‌شود زندگی کرد؟!
معلول کردستانی با انتقاد از بی‌توجهی مسئولان نسبت به جامعه معلولیت یادآور شد: یکی دیگر از مسائلی که با آن مواجه هستیم مشکلات عبور و مرور است که متاسفانه آنچنان باید در استان به آن توجه نشده است.
ساسان ابولمحمدی نیز به عنوان یکی دیگر از توانخواهان استان کردستان در گفت‌وگو با خبرنگار تسنیم اظهار داشت: کسی مانند بنده که که زن و بچه‌دار هستم، هیچ درآمدی از خودم ندارم و خانواده‌ام هستند که امورات زندگی بنده را می‌چرخانند.
وی با انتقاد از بی‌تفاوتی مسئولان نسبت به وضعیت زندگی معلولان افزود: اداره‌کل بهزیستی فقط ماهانه 400هزار تومان برای رفع امورات بنده پرداخت می‌کند که با توجه به این افزایش قیمت‌ها و گرانی‌ها، مبلغی بسیار ناچیز است.
این شهروند سنندجی خاطرنشان کرد: یکی دیگر از مشکلات معلولان استان کردستان بحث مسکن و اشتغال است که لازم است بیش از اینها به آن توجه شود.
چیاکو مرادی، یکی دیگر از معلولان ساکن یکی از روستاهای کردستان در گفت‌وگو با خبرنگار تسنیم اظهار داشت: متاسفانه مسئولان و متولیان امر آنچنان که خودشان بیان می‌کنند به ما معلولان رسیدگی نمی‌کنند.
وی افزود: باتوجه به افزایش قیمتی که در مراحل درمانی برای معلولان وجود دارد هیچ کمکی از طرف بهزیستی برای تامین مخارج درمان به ما نمی‌شود.
این معلول کردستانی تصریح کرد: باتوجه به اینکه بنده در روستا ساکن هستم به تبع شرایط متفاوت‌تری در اشتغال با ساکنان شهری داریم لذا لازم است تا به معلولان روستایی توجه بیشتری شود.
سینا علیزاده‌پور یکی از معلولان شهر سنندج نیز در گفت‌وگو با خبرنگار تسنیم با انتقاد از عدم اجرای قانون مربوط به معلولان اظهار کرد: متاسفانه آنچنان که باید قانون معلولان چه در حوزه اشتغال و چه در حوزه مسکن اجرا نمی‌شود.
وی به شرایط اجتماعی معلولان نیز اشاره و تصریح کرد: در جامعه حضور معلولان در برخی از جایگاه‌ها آنچنان که باید حل نشده است و متاسفانه هنوز هم برخی از افراد به افراد کم‌توان با نگاه مترحمانه توجه می‌کنند!
این معلول کردستانی افزود: دلیلی نمی‌شود فردی که در یک زمینه کم‌توان یا ناتوان است در تمامی زمینه‌ها ناتوان باشد.
علیزاده‌پور گفت: توجه به عبور و مرور معلولان در شهرها متاسفانه بسیار مغفول واقع شده است به نحوی که اگر معلولی قصد عبور از یک خیابان و گذرگاه را داشته باشد با مشکلات بسیاری رو‌به رو خواهد شد.
گله‌مندی‌های معلولان کردستانی در حالی مطرح شده که اسماعیل زارعی‌کوشا استاندار کردستان در این‌باره از وعده اختصاص تسهیلات اشتغال روستایی به معلولان خبر داده و می‌گوید: مسکن معلولان را پیگیری میکنیم.
وی افزود: اینکه وعده بدهیم که تمام مشکلات را حل میکنیم نمی‌تواند وعده درستی باشد، اما قول می‌دهم که مدیریت استان ارتباط خود با جامعه معلولان را حفظ کرده و تا حد امکان برای تحقق خواسته‌های این قشر تلاش خواهم کرد.
زارعی‌کوشا با بیان اینکه بخشی از دغدغه‌های جامعه معلولان مربوط به دستگاه‌های اجرایی است، گفت: زمانی می‌توانیم این مطالبات را مطالبه‌گری کرده که جزو شاخص‌های ارزیابی عملکرد باشد و در ارزیابی‌ها توسط دستگاه‌های نظارتی، مورد توجه قرار گیرد.
وی در مورد مشکلات و مطالبات معلولان کردستانی در بخش مسکن و اشتغال توضیح داد: مسکن معلولان را در شورای مسکن استان مطرح میکنیم کما اینکه وزارت تعاون هم سهم قابل توجهی از طرح جهش مسکن برای معلولان در کشور در نظر گرفته که تلاش میکنیم سهم کردستان چشمگیر باشد.
استاندار کردستان وعده داد که در حوزه اشتغال نیز حتما بخشی از تسهیلات خرد و روستایی را به معلولان اختصاص داده اما طرح‌ها باید به درستی ارائه و اجرایی شود.
شیوا قاسمی‌پور، رئیس مجمع نمایندگان کردستان در مجلس شورای اسلامی نیز در این‌باره با انتقاد از تعلل در اجرای قانون مربوط به معلولان اظهار داشت: این قشر از جامعه، علاوه بر مشکلاتی که خود شبانه‌روز با آن دست و پنجه نرم کرده، با مشکلات دیگری همچون اشتغال، مسکن، عدم اجرای قانون و نگاه مردم مواجه‌اند.
وی با تاکید بر اینکه باید به جامعه معلولان رسیدگی شود، تصریح کرد: از مسئولان متولی انتظار می‌رود مشکلات معلولان را رسیدگی، پیگیری و حل کنند..
نماینده مردم مریوان و سروآباد در مجلس شورای اسلامی با تاکید بر اینکه محدودیت حسی حرکتی نباید باعث تضییع حق قانونی معلولان شود، تصریح کرد: باید جامعه معلولان نیز همانند سایر افراد جامعه از خدمات یکسان بهره‌مند شوند.
گفت‌وگوهای خبرنگار تسنیم با معلولان حاکی از آن است که متولیان بهزیستی کردستان، به دلیل فاصله گرفتن از واقعیت‌های زندگی معلولان و سیاسی‌کاری و زد و بند با نمایندگان مجلس و مسئولان کشوری حوزه کاری خود، رسالت اصلی خود را در استان به ورطه فراموشی سپرده و بیش از آنچه دنبال رسیدگی به مشکلات جامعه معلولان باشند، تنها هم و غمشان برگزاری مراسمات و جلسات نمادین روز جهانی معلولان، مانور رسانه‌ای و حفظ صندلی‌شان است.
با همه این موارد توجه مسئولان تنها در یک روز به معمولان نمی‌تواند از انبوه مشکلات آنها برای زندگی عادی در جامه کاسته و مشکلاتشان را برطرف کند.
