یکی از نکات مهم برای یک خودروی هیبریدی یا برقی میزان آلودگی هوا و تولید گازهای گلخانه‌ای است. وقتی از یک خودروی الکتریکی استفاده می‌کنیم، منبع تولید برق در آن از اهمیت بالایی برخوردار است. در حالی که برخی استفاده از خودروهای هیبریدی را نخستین گام در روند «سبز شدن» می‌دانند. خودروهایی که سوخت بنزین دارند، در مقایسه با اتومبیل‌های الکتریکی تقریبا دو برابر بیشتر گاز دی‌اکسید کربن تولید می‌کنند، اما همین مساله هم به‌جایی که شما زندگی می‌کنید، بستگی دارد، اگر در کالیفرنیا زندگی می‌کنید، برق شما از گاز طبیعی حاصل می‌شود و اگر ساکن ورمونت(ایالتی در شمال شرقی امریکا) هستید، برق شما با استفاده از نیروی هسته‌ای تولید می‌شود. منبع تولید برق در نروژ از قدرت هیدروالکتریکی است که با نیروی باد قابل مقایسه است. افرادی که در فرانسه زندگی می‌کنند، از انرژی هسته‌ای، در آلمان و انگلیس از انرژی فسیلی و تجدیدپذیر استفاده می‌کنند. به گزارش انرژی سیج، بیشتر برق ایالت متحده از گاز طبیعی به‌دست می‌آید. گاز پاک‌ترین سوخت فسیلی محسوب می‌شود، چون 50 تا 60 درصد دی‌اکسیدکربن کمتری نسبت به زغال سنگ تولید می‌کند. با این وجود، در سال 2016 زغال سنگ مسئول تولید 68 درصد گاز دی‌اکسید کربن بود که نشان دهنده مصرف بالا از این منبع انرژی است. در بسیاری از گزارش‌ها خوانده می‌شود که حتی اگر منبع خودرو برقی شما از زغال سنگ باشد، در برابر یک اتومبیل متعارف، آلودگی کمتری تولید می‌کند. ادعایی که در این گزارش مورد بررسی قرار گرفته است.
چطور خودروی برقی آلودگی کمتری تولید می‌کند؟
اگر هدف شما از خرید یک خودروی برقی تولید آلودگی و گازهای گلخانه‌ای کمتر است، بهتر است، خودروی خود را با یک منبع تجدیدپذیر در خانه مانند انرژی خورشیدی، باد یا انرژی زمین گرمایی شارژ کنید. شما می‌توانید سیستم برق خورشیدی خود را بزرگتر کنید تا بتوانید ظرفیت شارژ وسیله نقلیه خود را بالا ببرید. همچنین کارایی خودروهای الکتریکی نیز قابل ارتقاست. وقتی خودرو از انرژی بنزین استفاده می‌کند، تقریبا 17 تا 21 درصد انرژی برای ماشین به قدرت تبدیل می‌شود. در حالی که این میزان برای خودرویی که از انرژی برقی استفاده می‌کند 59 تا 62 درصد است، به این معنی که از سوخت کمتر برای طی همان میزان از مسیر استفاده می‌شود. برای مثال استفاده از پنل‌های خورشیدی تا چه اندازه می‌تواند به محیط‌زیست آسیب وارد کند؟ طبق اعلام اداره انرژی ایالات متحده آمریکا، طول عمر یک پنل خورشیدی ۲۰ تا ۳۰ سال است و این زمان بستگی به محیطی دارد که پنل در آن استفاده می‌شود. دمای بالای هوا، وزن باران و برف یا طوفان‌های شنی موجب فرسودگی سریع‌تر سلول‌های خورشیدی، تخریب سطح یا مدارهای الکتریکی داخلی پنل می‌شود که به مرور از تولید برق آنها می‌کاهد. مدیر کل شرکت بازیافت نانجینگ فانگرون، بر این باور است که صنعت انرژی خورشیدی همانند یک بمب ساعتی است که تا دو یا سه دهه آینده منفجر می‌شود و محیط‌زیست را تخریب خواهد کرد، چرا که میزان اتلاف و زباله حاصل از آن زیاد است و به سادگی هم قابل بازیافت نخواهد بود. به گزارش ایسنا، یک پنل خورشیدی شامل فلزاتی نظیر سرب، مس و یک چارچوب آلومینیومی است و سلول‌های خورشیدی نیز از سیلیکون کریستال خالص تشکیل شده‌اند که با لایه‌ای از جنس پلاستیک پوشیده شده است.
منبع برق خودروی هیبریدی سرنوشت‌ساز است
در بررسی کارکرد سوخت برای خودروهای الکتریکی مشخص شد که اگر هر گالن بنزین 9 کیلوگرم دی‌اکسیدکربن تولید کند، یک ماشین هیبریدی برای اینکه مسیر 161 کیلومتری را طی کند، موجب تولید بیش از 23 کیلوگرم کربن دی‌اکسید می‌شود. در حالی که اتومبیل متعارف 34 کیلوگرم کربن دی‌اکسید تولید می‌کند. اگر این مقدار را در عمر کارکرد یک اتومبیل محاسبه کنید، اتومبیل‌های معمول ردپای کربن بیشتری نسبت به خودروهای برقی دارند. بر اساس تحقیقات آزمایشگاه آرگون که روی عملکرد خودروهای هیبریدی و متعارف در طول عمرشان انجام است، اگر فرض کنیم هر دو خودرو مسیر 257 کیلومتری را در طول عمر خود طی می‌کنند، خودروهای معمولی انرژی گرمایی بیشتری در مقایسه با خودروهای برقی تولید می‌کنند. هرچند اینجا نکته جالبی مطرح است، شرکت‌های تولید کننده خودروهای هیبریدی در فکر تولید خودرو با قابلیت‌های بالاتر و باتری بزرگ‌تری هستند که ممکن است، روند تولید باتری و مصرف انرژی این خودروها را به کلی تغییر دهد. به گزارش ساینس، برق همیشه پاک‌تر از بنزین نیست. بیرون از اینکه منبع تولید برق در جایی که از خودروی برقی استفاده می‌شود، از اهمیت بالایی برخوردار است، یک خودروی هیبریدی که از برق با منبع زغال سنگ استفاده می‌کند؛ می‌تواند باعث انتشار 10 درصد گازهای گلخانه‌ای بیشتر نسبت به یک وسیله نقلیه معمولی و باعث انتشار تا 60 درصد گازهای گلخانه‌ای بیشتر برای یک خودروی برقی با سوخت سبز باشد. به گزارش گاردین، مطالعات اتحادیه اروپا که بر اساس استانداردهای عملکرد در سال 2020 انجام شده بود نشان داد که یک اتومبیل الکتریکی که با استفاده از برق نیروگاه با سوخت نفتی کار می‌کند، می‌تواند برای طی مسیر مشابه با یک خودروی معمولی از دو- سوم انرژی استفاده کند. اگرچه این خودرو در واقع سوختی فسیلی را سوزانده است، اما در واقع این میزان کمتر از مصرف سوخت در اتومبیل‌های معمولی است. اگرچه تولید گازهای گلخانه‌ای در هرجایی باشد، برای اکوسیستم مضر است، اما آیا اگر انتشار این گازها در خارج از شهر و با فاصله نسبت به محل زندگی و مدارس باشد، برای سلامت انسان‌ها بهتر است؟ تحقیقات این مساله را نیز نفی می‌کند، چرا که کارخانه تولید برقی که انرژی خود را از سوخت‌های فسیلی به‌دست می‌آورد، بسیار آلاینده‌تر از سوخت بنزین در اتومبیل است و تاثیری مرگ‌بارتر برای بشر دارد.
نگرانی دوستداران محیط‌زیست از نیکل موجود در باتری
مسائل اقلیمی و امنیت انرژی موجب شد تا تعداد فروش خودروهای هیبریدی افزایش یابد، اما آیا آلودگی ایجاد شده در تولید خودروی هیبریدی مزایای رانندگی سبز را از بین می‌برد؟ بر اساس مطالعات انجام شده برای تولید خودروهای هیبریدی به انرژی بیشتری نسبت به خودروهای معمولی نیاز است به ویژه تولید باتری‌های هیبریدی نیاز به انرژی بیشتری نسبت به تولید یک باتری ماشین استاندارد دارد و موجب افزایش انتشار گازهایی مانند اکسید گوگرد می‌شود. ساخت یک خودروی هیبریدی تقریبا مشابه خودروی معمولی است که نیاز به خطوط مونتاژ با فناوری بالا و اتوماتیک دارد. برای شکل دادن به موادی مانند فولاد، آلومینیوم، شیشه و پلاستیک نیاز به صرف انرژی بالایی است، حال اگر بخواهیم از نوع سبک این مواد مخصوص خودروی برقی استفاده کنیم، باید گفت که نیاز به انرژی بیشتری است. این در حالی است که دانشمندان تخمین می‌زنند 10 تا 20 درصد کل انتشار گازهای گلخانه‌ای منتشر شده در طول عمر یک وسیله نقلیه فقط طی مرحله تولید آزاد می‌شود. باتری‌ها از اجزای ضروری خودروهای هیبریدی هستند. برای تولید باتری در نوع نیکل هیدرید و باتری‌های لیتیومی نیاز به استخراج نیکل، مس، و فلزات کمیاب است. نگرانی‌های بیشتر محیط‌زیستی مربوط به فلزات نادر مانند آنهایی است که به باتری خاصیت آهنربایی می‌دهد. در سال‌های اخیر فلزات نادر مانند لیتیوم به صورت انحصاری از چین وارد کشورهای مختلف شده‌اند که قیمت تولید اتومیبیل را کاهش می‌داد. یکی از دلایلی که چین می‌تواند لیتیوم را به قیمت پایین به فروش برساند، این بود که نکات محیط‌زیستی در تامین لیتیوم از منابع این کشور نادیده گرفته می‌شد. در چین یک لایه از خاک برداشته می‌شد و مواد اضافی خاک با استفاده از مواد اسیدی از بین می‌رفت تا به نیکل موجود دسترسی پیدا کنند؛ در این روند آب‌های زیرزمینی به شدت آلوده می‌شد و کشاورزی و سلامت مردم منطقه را به خطر می‌انداخت. به گزارش ساینس، علاوه‌بر نیکل در ساخت باتری خودروی‌های هیبریدی مقادیر زیادی مس در سیم‌پیچی موتورهای الکتریکی استفاده می‌شود. مس نیز باید مانند نیکل از معادن استخراج شود، استخراج مس از معادن زیرزمینی نیز می‌تواند موجب تخریب محیط‌زیست شود. مرکز فناوری پایدار دانشگاه ایلینوی پی برد که استخراج مس منجر به انتشار غباری از ذرات فلزات در هوا و همچنین انتشار اسید فولیک می‌شود. برخی از شرکت‌های استخراج مس ممکن است، برای کاهش این ذرات در هوا برنامه‌ریزی کنند، اما همه آنها چنین نظری ندارند. کمک هزینه، وام و معافیت‌های مالیاتی که برای ساخت باتری و خودروهای برقی در نظر گرفته می‌شود، به سازنده‌های خودروهای برقی کمک می‌کند، اما این هزینه‌ها از مردم بازپس گرفته می‌شود که بار مالیاتی زیادی را بر دوش آنها می‌گذارد. اگر با روند کنونی میزان استفاده از سوخت‌های سبز ادامه یابد، به این معنی است که تا حداقل 25 سال آینده میزان استفاده از سوخت‌های فسیلی برای تامین انرژی مورد نیاز، بیشتر از منابع تامین انرژی سبز است. مهاتما گاندی گفته بود«این سیاره می‌تواند نیازهای انسان‌ها را فراهم کند و نه حرص آنها را» بنابراین اگرچه بشر به فناوری که موجب کاهش آلاینده‌ها می‌شود دست یافته است، اما هنوز دیدگاه جهانی حاکم بر محیط‌زیست اجازه استفاده درست از آن را نداده است.
