‌‌آدم هایی که فقط نگاه مادی به زندگی دارند

تمایل به پولدار شدن بدون تلاش و به خصوص یک شبه، یکی از دلایل وسوسه کننده برای افرادی است که در سایت هایی مثل کازینوی آنلاین و شرط بندی فعالیت می کنند. این روزها هستند سایت ها و صفحه ها و کانال هایی در شبکه های اجتماعی که با اغوای کاربران و وعده پولدار شدن آن‌ ها، مردم به خصوص جوانان را ترغیب به فعالیت در حوزه قمار می کنند. در این مطلب و به بهانه آمار اخیر رئیس پلیس فتای ناجا، نگاهی جامعه شناختی به این ماجرا خواهیم داشت.
اصل خبر چه بود؟
رئیس پلیس فتای ناجا از شناسایی و هشدار به سایت های قماربازی خبر داد و گفت: «در ۶ ماهه امسال ۷۰۴ سایت قمار که کاربران آن اقدام به بازی هایی همچون پوکر و غیره کرده بودند، شناسایی شده و در این زمینه ۴۰۰ پرونده قضایی تشکیل شد و ۱۴۶ نفر در این زمینه دستگیر شدند.» او افزود: «این سایت ها جدای از سایت های شرط بندی بودند.» سردار سید کمال هادیانفر با اشاره به این که به غیر از گردش مالی چند ده میلیاردی این سایت ها، بیش از ۴۴ میلیارد تومان نیز از اموال این سایت ها توقیف شد، ادامه داد: «۲۱۸ درگاه بانکی فعالیت این افراد نیز مسدود شده و تنها در یکی از پرونده های ما در استان مازندران ۳۰ هزار و ۵۹۸ نفر فعالیت داشتند که این سایت گردش مالی ۶۰ میلیارد تومانی داشت.» (منبع: خبرآنلاین)
وقتی جامعه به سمت مادی شدن می رود
قمار، شرط بندی و دیگر انواع مشابه، مسیر شانس و اقبال است. وسوسه انگیز است و اغلب سود کلانی را به جیب حامیان آن سرازیر می کند. از لحاظ جامعه شناختی به نظر «رابرت مرتن» وقتی افراد یک جامعه نه راه های رسیدن به اهداف را قبول دارند و نه اهداف آن جامعه را و برای هر دو جایگزین های خود را تعریف می کنند، دست به شورش یا عصیان می زنند. در این زمینه اگر هدف را کسب پول کلان بدانیم و بپذیریم که به عنوان یکی از اهداف رایج و مقبول در جامعه اسلامی منظور نشده است و راه رسیدن به آن را نیز شرط بندی، قمار و موارد مشابه لحاظ کنیم که جای سعی و تلاش و کسب رزق حلال را در یک جامعه اسلامی گرفته است، می توانیم بگوییم از لحاظ جامعه شناختی، یکی از دلایل  قمار و شرط بندی نوعی شورش و عصیان است. این شورش، بیانگر نپذیرفتن اهداف و ابزارها و راه های رسیدن به آن ها توسط عده ای از افراد است و زنگ خطری برای مسئولان و متولیان امر که بدانند پذیرش ارزش ها و هنجارهای اجتماعی-مذهبی آن ها در جامعه تحت چالشی جدی قرار گرفته است و آن جامعه به سوی هرچه مادی تر شدن حرکت می کند.
توقع رفتن یک شبه ره صد ساله
آزمودن بخت خود در یک مسیر برآمده از شانس، گویای چند نکته مهم است که باید مورد توجه قرار بگیرد. خستگی، کوفتگی، کلافگی و ناامیدی از راه های رفته و بخت های آزموده به خصوص آن هایی که مبتنی بر تلاش و کوشش است. این امر اعتقاد نداشتن کنش گران به مثبت اندیشی در مسیر دستاوردها و اعتقاد به مثبت اندیشی در مسیر رهاوردها (بدون تلاش) را بیان می کند. توزیع نابرابر دستمزدها، بیکاری، بیگاری و حقوق زیر خط فقر متاسفانه برخی را به این نتیجه می رساند که حتی امرار معاش نیز از طریق کارهای به هنجار و مشروع سخت و دشوار و در مواردی نشدنی است.  وقتی افراد یک جامعه دست به مقایسه وضعیت خویش با به اصطلاح «از ما بهتران» می زنند که برخی یک شبه ره صد ساله رفته اند و برخی دیگر حقوق و دستمزدهای نجومی برای کارهایی ساده تر گرفته اند و می گیرند، این مسئله رنج و یاس آن ها را دو چندان می کند و به این راه سوق داده می شوند.
تفریحی به نام قمار
از سویی دیگر برخی افراد نیز که از سرمایه اقتصادی خوبی برخوردارند که مازاد بر نیازهای معمول آن هاست، سرمایه خود را از سر تفریح و به امید چند برابر کردن، متظاهرانه و فخرفروشانه به این بازار مکاره وسوسه گر گسیل می دارند تا یا از سود آن کسب لذت کنند یا از نمایش آن حظ نمایش وار پول خویش را ببرند. نبود تفریحات سالم جایگزین و در دسترس نیز به این وضعیت دامن می زند. شرط بندی یا قمار یعنی من بدشانس در جایی دیگر دنبال اقبال می گردم!
خیال باطل پیشرفت با قمار
زیاد شدن قمار و شرط بندی در یک جامعه گویای آرزوهای فروخورده ای است که فرد می خواهد شانس خود را در این مسیر اشتباه جایگزین امتحان کند و ناگهان دروازه های پول را روی خود گشوده ببیند که خیالی باطل در طولانی مدت خواهد بود و این بیشتر از هر چیز نشان دهنده نبود فرهنگ تلاش و درس گرفتن از شکست برای موفقیت های بعدی از سوی افرادی است که بعد از یک شکست به جای تلاش دوباره دنبال راه حل های ساده مثل شرط بندی هستند.