نابودی «سرولات» گیلان در روز روشن

تا همین چند وقت پیش اغلب کسانی که نام سرولات به گوششان خورده بود، آن را به خاطر رستوران معروف خاورخانم می‌شناختند که با دستپخت و خلاقیتش اسم کل منطقه را بر سر زبان‌ها انداخته بود اما احتمالا خاور خانم و بقیه مردم که از آمدن توریست‌ها خوشحال بودند، فکر نمی‌کردند که چند‌ سال بعد مجبور شوند به خاطر حفظ جنگل‌ها و زمین‌های سرولات و چابکسر هشتگ بزنند و با جلب توجه افکار عمومی تلاش کنند که منطقه‌شان را از نابودی نجات دهند. چند روزی است که توییت یکی از اهالی سرولات سروصدای زیادی به راه انداخته  توییتی که نویسنده آن از ساخت و ساز در ارتفاعات سرولات و نقش افراد پرنفوذ در این کار خبرداده بود واکنش‌های زیادی داشت و خیلی‌ها آن را با هشتگ سرولات توییت کردند. البته ماجرای زمین‌خواری در سرولات مسأله امروز و دیروز نیست و چندین‌ سال است که به یکی از اصلی‌ترین دغدغه‌های فعالان محیط‌ زیست منطقه تبدیل شده است. این را نصرت علیپور یکی از اهالی منطقه می‌گوید که مدت‌ها است در زمینه حفاظت از محیط‌ زیست و توسعه بوم‌گردی بدون آسیب فعالیت می‌کند. او می‌گوید: «روستای سرولات و روستاهای همجوار آن تا چند ‌سال پیش خیلی بکر بود؛ چون مردم به دریا تمایل بیشتری داشتند و ویلاسازی چندان باب نشده بوده اما الان انگار که دیگر حریم دریا جا ندارد، هجوم برای ساخت‌وساز در جنگل‌ها شروع شده است. ما از اینکه منطقه‌مان شناخته شود و گردشگرها بیایند، ناراحت نمی‌شویم و اتفاقا خیلی هم استقبال می‌کنیم اما این با تصاحب اراضی کشاورزی و جنگلی و تبدیل آنها به ویلا تفاوت دارد.»
او می‌گوید که بارها از مسئولان اعم از شهردار، استاندار، اعضای شورای شهر و روستا پیگیری کرده‌اند و حتی تصاویر اسکلت‌های بتنی ٦ سقفی را نشان آنها داده‌اند تا رسیدگی کنند اما خبری نشده است. علیپور ادامه می‌دهد: «مردم ما منفعت‌طلب نیستند اما وقتی به یک روستایی برای خرید زمینش پیشنهاد میلیاردی می‌شود، او نمی‌تواند مقاومت کند؛ چون نه درست حمایت می‌شود و نه بر این معامله‌ها نظارتی صورت می‌گیرد که روستایی‌ها وسوسه نشوند.»
به گفته علیپور ساخت‌وسازها در سرولات اصلا موضوع پنهانی نیست. او می‌گوید: «ورودی سرولات کوه را برای ساخت هتل تراشیده‌اند. در روستا برای رسیدن به یک ویلای چند‌ هزار متری با چشم‌انداز مناسب جاده اختصاصی از دل جنگل باز کرده‌اند. بالای کوه جایی که قبلا اهالی به سختی می‌توانستند بروند، مجموعه‌ای ویلا ساخته‌اند به وسعت ٦‌هزار متر! اینها اتفاقات پنهانی است؟ درست جلوی چشم مسئولان اتفاق می‌افتد. اصلا اینها چطور می‌توانند مصالح را تا بالای کوه ببرند و آنجا ساخت‌وساز کنند؛ بدون اینکه کسی متوجه شود؟»
علیپور خودش جواب این سوال‌ها را اینطور می‌دهد: «همه می‌دانند که چه کسانی دارند در این منطقه ساخت‌وساز می‌کنند. آنها به افراد پرنفوذ و مسئولان محلی و منطقه‌ای وابسته هستند. سال‌ها پیش که این موضوعات رسانه‌ای نشده بود و سختگیری‌ها به شکل امروز وجود نداشت، مردم پولدار عادی به سرولات می‌آمدند و مثل قاچاقچی‌ها مصالح به کوه می‌بردند و ساخت‌وساز می‌کردند الان علیرغم وعده‌هایی که مسئولان می‌دهند و قوانینی که وضع شده است، این کارها رسمی‌شده و کار مردم عادی نیست.»
او در مورد نهاد تصمیم‌گیر در مورد تغییر کاربری اراضی می‌گوید:   «تشخیص ضرورت تغییر کاربری اراضی به عهده کمیسیونی است که با عضویت رئیس سازمان جهاد کشاورزی استان، مدیر امور اراضی، رئیس سازمان مسکن و شهرسازی، مدیرکل حفاظت محیط‌ زیست استان و نماینده استاندار زیر نظر رئیس سازمان جهاد کشاورزی تشکیل می‌شود. خیلی از کسانی که مشغول ساخت‌وساز هستند، می‌گویند که مجوز دارند و ترس ندارند اما ما ترس داریم. می‌ترسیم که جنگل‌های ٤٠‌میلیون ساله هیرکانی که در جهان مانند ندارد، بیشتر از این تخریب شود و دیگر چیزی از سرزمین اجدادی ما نماند.»